Post Description

The Enid, het is al jarenlang een unicum binnen de progressieve, en dan met name symfonisch getinte muziek. Het typisch Britse geesteskind van Robert John Godfrey bestaat zowaar al bijna veertig jaar en heeft in die jaren soms in een vacuüm geleefd. Grote pauzes zijn altijd weer doorbroken met verrassende comebackplaten, want de groep heeft nooit echt op non-actief gestaan. Sinds “Journey’s End” speelt de groep weer als sextet regelmatig op internationale podia, maar dat album uit 2010 vormt in oktober 2011 de aanleiding om met een groot orkest in een klassieke zaal op te treden. Het levert weer een jaar later deze fraaie registratie als dubbel-cd op.

Als de ruim 1200 aanwezigen, onder wie ook een tiental Nederlandse fans, de groep met orkest aanhoren tijdens het Bolero-achtige (The Last) Judgement, volgt een avondvullend programma dat voor de ware fijnproever van zowel symfonische rock als klassieke muziek erg goed in de smaak valt. Het eerste deel bestaat voor een groot gedeelte uit de klassiekers van weleer, zoals In The Region Of The Summer Stars. De balans tussen orkest en band wordt naarmate dit deel vordert alleen maar beter. De bombastische Ravel, Bruckner en Wagner-achtige gearrangeerde orkestpartijen smelten zeer goed samen met de stevige banddelen. En het blijft altijd spannend en vol dynamiek klinken. De uitstekende opnamekwaliteit is daar ook enorm aan te danken. Tijdens In The Mirror Of Love excelleert Godfrey als pianist en luistert het stuk weg als een suite voor orkest en piano. Fand – origineel uit 1977 van het tweede album – wordt door Godfrey in 1984 onder handen genomen. Die versie wordt voor de uitvoering met orkest nog verder uitgewerkt en deze behoorlijk romantisch klinkende verrassing sluit de eerste instrumentale helft af.

Het tweede deel bevat de integrale uitvoering van “Journey’s End”, met voornamelijk zanger Max Read en gitarist Jason Ducker in de hoofdrollen. Met een orkest en nu ook het koor erbij klinkt het soms behoorlijk toegankelijke materiaal (Space Surfing) veel weidser en is het net of er een extra dimensie aan de toch al niet misselijke composities wordt meegegeven. Dit is The Enid in de 21e eeuw ten voeten uit. Als eerbetoon aan de toen pas overleden Wooly Woolstenholme wordt Mockingbird van Barclay James Harvest gespeeld, een stuk waar Godfrey natuurlijk destijds enorm de vinger in de pap heeft gehad als muzikaal leider van die Britse band. Dit is derhalve een gepaste toegift en als daarna Dambusters and Land Of Hope And Glory volgt, is de avond compleet.

De muziek van The Enid is niet zomaar weg te zetten als ‘symfonic rock meets classic’. Het is intrigerende muziek waarbij gebruik wordt gemaakt van ‘the best of both worlds’, waarbij de sterk bindende factor de hoge kwaliteit van het schrijverschap van Robert John Godfrey is. Dat hij anno 2011 de beste clubmusici om zich heen heeft verzameld, maar ook de mogelijkheid heeft om met een klassiek orkest en koor op te treden, geeft The Enid de extra dimensie waar velen al jaren op zitten te wachten. Onderdompelen in deze muziek – aan te raden met koptelefoon op of door high end speakers – leidt tot een ware kippenvelervaring. Het blijft een uitzonderlijke groep.

CD 1: 
Judgement (8:51) 
In the Region of the Summer Stars (6:20) 
Childe Roland (7:43) 
Mirror of Love (6:47) 
Fand (24:16) 

CD 2: 
Terra Firma (7:08) 
Terra Nova (5:37) 
Space Surfing (4:59) 
Malacandra (13:54) 
Shiva (8:15) 
The Art of Melody (5:34) 
Mockingbird (6:27) 
Dambusters and Land of Hope and Glory (6:48)