Post Description

Denemarken kent een uitgebreide bluesscene. Bijna ieder dorp of stad kent wel zijn bluespub. In Aalborg heb je cafe Frederiksberg, zeker de moeite waard om te bezoeken als je toch onderweg bent naar een overtocht naar Noorwegen. In het centrum van Kopenhagen heb je de Mojo-club waar ongetwijfeld de Mojo Makers hun thuishonk hebben. Deze jonge gasten presenteren zichzelf als een band die hun inspiratie put uit de oude bluesmeesters, wat ze op smaak brengen met een vleugje soul en R&B. Ze pretenderen een unieke stijl te hebben, gestoeld op een stevige ritmesectie en een charismatische zanger(Kasper Osman), maar dat vind ik persoonlijk nogal hoog van de toren geblazen

Deze CD opent met het sfeervolle ‘Wait Till The Morning’, waarin je je inderdaad midden in de swamps van Louisiana waant, om vervolgens op het gehele album over te gaan op een poging om tot grote rock hoogtes te stijgen, maar daar missen ze net even te veel klasse voor. De opening van het album correspondeert niet zo goed met de rest van de songs en dat vind ik wat jammer. Als de leadzanger zijn zang inzet in het derde nummer ‘Hold On’ krijg is associaties met Watermelon Slim en lijkt het alsof de jonge Kasper Osman ook zonder gebit in zingt en slist er behoorlijk op los in een poging een typetje neer te zetten.

De bandleden geven aan gecharmeerd te zijn van Led Zeppelin en Free. In een aantal nummers doet de zanger dan ook verwoede pogingen om op Paul Rodgers te lijken en geeft daarmee aan nog steeds op zoek te zijn naar een eigen stijl. Daarmee heb ik nog niet gezegd dat we hier niet te maken hebben met een aangename stem, want zingen kan hij wel degelijk. Het zal voor ons (niet Angelsaksische)West-Europeanen altijd moeilijk blijven om een werkelijke blues identiteit uit te stralen ook al doe je nog zo goed je best en zijn je intenties integer en meen je over een diep geworteld bluesgevoel te beschikken.

‘Faster with the Gun’ is een van de betere nummers waarin gitarist Kristian Hoffman uitblinkt en ondersteund wordt door mooi stuwend B3 orgelwerk van Lars Emill Riss.  ‘Let Me Take You There’ is ook een lekker nummer. Een ritmisch nummer in de stijl van Mick Green met funky keyboards die ondersteuning geven aan de ‘growling’ vocalen van Osman. ‘Light On Love’ is vooral ook de moeite waard en heeft een laid back arrangement. Hier komt de zanger beter tot zijn recht. Al met al een aardig album en een band waar zeker progressie in kan zitten. Je hoort de bronnen en inspiratie van de muzikanten in hun muziek. Ze proberen er een eigen tintje aan te geven en zijn dus nog steeds in ontwikkeling en op zoek naar hun definitieve sound. Dus: reis je door Denemarken, doe zeker een van die bluespubs aan en mochten de Mojo Makers plannen hebben om op tournee te komen in ons kikkerlandje; van harte welkom!!

Laatste noot; een geweldig gave frontcover van een doorleefde blueschick op leeftijd met een Havana sigaartje in haar smoelwerk.




Denemarken
Blues / Rock
Label: Hypertension 

01. Wait Till The Morning Prelude (1:04)
 02. Wait Till The Morning (3:52)
 03. Hold On (3:18)
 04. The Devil (4:21)
 05. Red Lights (4:11)
 06. Faster With The Gun (5:28)
 07. Coming Home To You (3:38)
 08. No Good (3:18)
 09. Wild Moon Child (3:40)
 10. Up To You (4:36)
 11. Let Me Take You There (4:02)
 12. Light On Love (6:06)