Post Description

HÄJYT
Harde Jongens
Finland, 1999

Regie: Aleksi Mäkelä
Met: Samuli Edelmann (Tie Pohjoiseen, Johan Falk, Mission Impossible, Rööperi), Juha Veijonen (Vares, Rööperi), Kari Väänänen (bijna alle Kaurismäki-films)
Beeld: 16:9, kleur
Ondertitels: Nederlands (door Gordon Shumway), Zweeds, Engels

Deze film is gebaseerd op een beroemde Finse boevenlegende uit de 19e eeuw, die gaat over een stel criminelen die hun woonplaats terroriseren. Ze worden 'häjyt' genoemd, hetgeen in feite zoiets betekent als 'slechtheid'. 
Deze interpretatie speelt in de jaren 90 van de vorige eeuw. Antti en Jussi zijn een paar van die 'häjyt' die terugkeren naar hun geboorteplaats in Pohjanmaa, een deprimerende regio aan de Finse westkust. Ze hebben een aantal jaren vastgezeten voor een bankroof en zich voorgenomen niet meer terug in de gevangenis te geraken. Waar ze overigens niet bijster goed hun best voor doen. Op zoek naar de buit van de bankroof, die ze ergens hebben verstopt en die verdwenen blijkt te zijn gaan ze brandstichting, mishandeling, diefstal, handel in illegale drank, en zelfs moord en doodslag in de kleine gemeenschap niet uit de weg. Ook familieleden, relaties en vrienden moeten het ontgelden. Een van die oude vrienden is Heikki, destijds een medecrimineel, maar tot inkeer gekomen, gaan studeren en nu opgeklommen tot politiechef van het dorp. Aanvankelijk neemt hij de twee rouwdouwers nog in bescherming, maar allengs wordt hem dat steeds moeilijker gemaakt en worden zijn oude vrienden tot gevaarlijke tegenstanders. 

Dit is weer zo'n typisch Fins staaltje waarbij je niet weet of je onbedaarlijk moet lachen of gedeprimeerd in een hoek moet gaan zitten wenen. Moeilijk voor een buitenstaander om te onderscheiden waar humor en grimmigheid in elkaar overgaan. De film doet wat Kaurismäki-achtig aan, met name vanwege de treurigheid van het bestaan, maar ook door de inzet van muziek (Finse tango en treurliederen gaan hand in hand met metal en heftige blues). Echter waar bij Aki Kaurismäki nog sprake is van een bepaalde berusting en gelatenheid en de protagonisten nog over min of meer normale menselijke emoties beschikken, gaan hier alle remmen los. Samuli Edelman, die Jussi speelt heeft zich voor deze rol een enorme pens bijeengevreten en het karakter dat hij neerzet is geen figuur dat je in het donker (of in het licht, of waar dan ook) tegen zou willen komen. Zijn vriend Antti toont, zij het rijkelijk laat, nog een klein beetje realiteitszin, maar de weg naar beneden lijkt onomkeerbaar. De film was bij uitkomen een enorm succes in Finland en brak daar alle bioscooprecords. Zou het door de herkenbaarheid komen?
Onder dankzegging aan DeNordics voor het opmerkzaam maken op deze film en voor het aanleveren van het beeldmateriaal. Kiitoksia kauhean paljon!