Post Description

Toen zijn voormalige manager Kelley Lynch in 2005 met het complete fortuin van de zanger aan de haal ging, werd Cohen gedwongen toch weer op te treden. Na het succes van zijn aanvankelijke tournee uit 2008 en 2009, besloot hij er nog een jaartje aan vast te plekken alvorens definitief met pensioen te gaan. Tenminste, na dit album.

Eigenlijk werd Dear Heather uit 2004 al gezien als het laatste werk van de Canadees. Toch heeft de bejaarde Cohen na een carrière van 45 jaar en elf albums nog het nodige te melden. Alsof hij de Dood recht in de ogen keek en met zijn diepe, bezwerende stem proclameerde dat hij hier nog niet helemaal klaar was.

De notie dat hem niet veel tijd meer gegeven is, dringt duidelijk door in deze tien liedjes, maar zonder dat het ergens naargeestig of meelijwekkend wordt. Cohen klinkt nog strijdbaar en vitaal, doch tegelijkertijd getekend door het leven. De intonatie van zijn brommende praatzang geeft ieder woord dat telt extra gewicht.

Bloedstollend

Patrick Leonard (vooral bekend van zijn vele werk met Madonna en aan MTV Unplugged) heeft een belangrijk aandeel op dit album als producer, muzikant en coauteur. Hij en zijn collega-producers zorgen voor sobere arrangementen, allen in dienst van de tekst. De bijdrage van The Webb Sisters is bloedstollend mooi.

Cohen bezorgt je enerzijds koude rilling op nummers als Show Me The Place en Come Healing, terwijl hij je geruststelt op Anyhow en Banjo. En Different Sides is geniaal in zijn uitvoering. De Canadees spuugt de Dood in het gezicht en daagt hem uit. Hij ridiculiseert zijn eigen sterfelijkheid zoals enkel grote dichters dat aandurven.