Post Description

Het vervolg op Resident Evil: The Umbrella Chronicles laat spelers wederom terugkeren naar het door zombies overspoelde Raccoon City. In The Darkside Chronicles speel je echter met Leon Kennedy en Clair Redfield. In deze on-rail shooter neem je de rol op je van één van beide personages en word je tijdens het spel bijgestaan door het andere personage.
 
Terwijl beide helden zich door Raccoon City heen werken, zijn er allemaal dingen waarmee rekening moet worden gehouden. Zo zijn er in de stad allemaal voorwerpen te vinden, die jou in je overlevingstocht helpen. Denk daarbij aan Herbs, om de levensmeter op elk gewenst moment aan te vullen en kogels voor wapens. Via een menu is het mogelijk om een viertal verschillende wapens aan de D-pad toe te wijzen.
 

Recensie(s)

 Japanners hebben geen humor. Dat bleek al heel snel bij de presentatie van Resident Evil: The Darkside Chronicles. De avond daarvoor was er een feest, waarbij er wat werd gedronken en volgens de Japanse ontwikkelaars waren een paar 'zombies' van het feestje meegekomen. Helaas voor hen had het 'zombiepubliek' daar geen oren naar. Nee, humor hebben ze niet, maar games ontwikkelen kunnen ze gelukkig wel.
 Resident Evil: The Darkside Chronicles is een Lightgun-game, zoals we dat ook zagen bij House of the Dead: Overkill en de vorige Resident Evil-shooter. De Wiimote blijkt in combinatie met de Zapper uitermate geschikt voor dit genre. Deze keer duiken we in de avonturen uit Resident Evil 2. Het is 1998 wanneer Leon Kennedy en Claire Redfield zich in Raccoon City bevinden op het moment dat de zombieplaag daar uitbreekt. Zonder al te veel tijd om na te denken pakken ze de pistolen erbij en schieten zich een weg door de stad.
 
De route die daarbij wordt afgelegd is lineair, met hier en daar een keuze of je linksom of rechtsom gaat. Dat kan een game voorspelbaar en saai maken, maar de ontwikkelaars denken daar met de camera een oplossing voor te hebben gevonden. Deze geeft het gevoel alsof het spel via een handcamera op de Wii wordt getoond. Hierdoor weet je eigenlijk nooit waar het gevaar vandaan komt, wat nog eens extra wordt benadrukt door het snelle draaien. Hierdoor is het op elk moment mogelijk dat je met vijf zombies oog in oog komt te staan. Het geeft een beetje dat Blair Witch Project-gevoel.
 
In de game is het mogelijk om met zowel Leon als met Claire te spelen, waarbij het er op lijkt dat ze altijd bij elkaar zijn, in tegenstelling tot in het originele Resident Evil 2. Het personage waar je niet mee speelt zal overigens geen nutteloos hulpje zijn. In de presentatie, waarbij er met Leon werd gespeeld, zag ik dat Clair een aantal rake schoten afleverde en bovendien te hulp schoot op het moment dat Leon werd gepakt.
 
Terwijl beide helden zich door Raccoon City heen werken, zijn er allemaal dingen waarmee rekening moet worden gehouden. Ten eerste zijn er in de stad allemaal voorwerpen te vinden, die jou in je overlevingstocht helpen. Denk daarbij aan Herbs, om de levensmeter op elk gewenst moment aan te vullen en kogels voor wapens. Via een menu is het mogelijk om een viertal verschillende wapens aan het d-pad toe te wijzen, waarna er simpel gewisseld kan worden. In onze presentatie kregen we te zien hoe zombies werden afgemaakt met de hand, een shotgun, een machinegeweer en een granaat. Van de handgun heb je oneindig veel kogels, maar de andere wapens zijn schaarse goederen en moeten op het juiste moment worden ingezet.
 
De game zit goed in elkaar, maar daarnaast is het ook goed om te weten dat het er visueel gezien goed uit ziet. Dat is ook waar de ontwikkelaar zelf het meest trots op is. De vuureffecten mogen er bijvoorbeeld zijn en hetzelfde mag gezegd worden over de 'schattige derriere' van Claire, iets waar de ontwikkelaar ons extra op wees. Misschien dat die Japanners toch wel een beetje humor hebben.

 Er zijn een paar dingen waar je me 's nachts voor wakker mag maken. Denk daarbij aan een nieuw kampioenschap van AZ (over 25 jaar pakken we de schaal vast weer!), een perstripje naar mijn lievelingsstad Tokio en een spel waarbij je zombies afknalt. Resident Evil: The Darkside Chronicles stond dan ook al een tijd op mijn recensielijst.
 The Darkside Chronicles is een on-rails shooter in de puurste zin van het woord. Als speler volg je een vooraf vastgesteld pad en kom je onderweg oog in oog te staan met allemaal verschillende monsters. De enige manier om je leven te redden is door deze monsters zo snel mogelijk te trakteren op een salvo aan kogels met behulp van je lightgun. Doe je dat niet, dan komen ze te dichtbij, nemen ze een hap uit jouw lichaam en ga je langzaam, maar zeker dood. Schuilen zoals in Time Crisis zit er in deze game niet in en daardoor moet je constant opletten, wat de spanning van de game in mijn ogen ten goede komt.
 
De uitdaging in het spel zit hem niet alleen in het overleven van de diverse aanvallen; het neerzetten van een goede score is net zo belangrijk. Aan het eind van elk level krijgt de speler namelijk een score die je tot in het oneindige kunt proberen te verbeteren. Gekoppeld aan deze score zit een geldprijs in de vorm van goud. Met het veroverde goud kun je vervolgens jouw wapenarsenaal verbeteren. Een bekend Resident Evil-foefje, maar wel één dat ook in dit spel werkt.
 
Andere lightgun-games The Darkside Chronicles is natuurlijk niet de eerste lightgun-game op de Wii. Het genre is zeer goed aanwezig op het platform en dat zijn stuk voor stuk aardige games. Mijn favoriet is nog altijd House of the Dead: OVERKILL, maar ook Resident Evil: The Umbrella Chronicles en Dead Space Extraction zijn aanraders als je van het genre houdt!Want hoe verder je komt, hoe sterker de vijanden worden. Aan het begin heb je er genoeg aan om met je standaard pistool de verschillende zombies te trakteren op gaten in hun lichaam, maar later moet je echt met de andere wapens aan de slag. Denk hierbij aan een shotgun, een machinegeweer, een bowgun en natuurlijk de bekende handgranaten. Het omgaan met deze speciale wapens brengt een vermakelijk stukje strategie met zich mee. Natuurlijk, deze wapens zijn beter geschikt om vijanden snel mee af te maken, maar in tegenstelling tot de gewone handgun heb je geen oneindige munitie. Elke kogel die je aan een gewone vijand verspilt, kun je dus niet meer gebruiken bij de eindbaas. En laten die rakkers nou net behoorlijk pittig zijn.
 
Soms zijn eindbazen zelfs frustrerend lastig, waardoor je onnodig vaak dood gaat. Het probleem zit hem vooral in de onduidelijkheid waar nou het zwakke punt zit. Zo kreeg ik op een gegeven moment te maken met een monster dat een oog in zijn arm had. Je zou denken dat je daar op moest schieten, zodat hij niks zou zien, maar helaas. Als een gek zat ik zowel op het oog als op het hoofd van de vijand te knallen, maar die gast bleef me maar aanvallen en zijn energiebalk liep maar heel langzaam leeg. Hierdoor kwam ik uiteindelijk zonder medicijnen te zitten en legde ik het loodje, terwijl ik echt wel het gevoel had goed aan het knallen te zijn. Na acht keer proberen heb ik de lastpak eindelijk weten te verslaan, maar vraag me niet wat ik nou anders deed.Hier komt nog eens bij dat de camera op een belachelijke manier op en neer beweegt, waardoor het best moeilijk is om goed te richten en dus raak te schieten.
 
Toch zul je na wat trial and error voorbij dit soort frustrerende momenten komen, om uiteindelijk zo'n tien uur met de game bezig te zijn. Dat is voor een lightgun-game behoorlijk lang. Bovendien kun je als Resident Evil-fan heel wat leuke dingen meemaken. Rode draad in de game is het verhaal van Resident Evil 2, waarbij je de avonturen van Leon Kennedy en Claire Redfield meemaakt. Bovendien word je ook nog eens getrakteerd op bonusmissies, waarbij je dingen uit Code Veronica en compleet nieuwe content vanuit een ander perspectief ziet. Er is dus heel veel content, er valt van alles vrij te spelen en bovendien kun je elke missie vanuit twee verschillende perspectieven spelen. Het verhaal verandert er niet door, maar de speelduur wordt er wel door verlengd.
 
Het is alleen wel jammer dat als je dit doet, je ook getrakteerd wordt op nog meer tenenkrommende oneliners. Nu staat de Resident Evil-serie niet bekend om zijn Oscar-winnend verhaal, maar in deze game komt nog eens pijnlijk naar voren dat de ontwikkelaars geen idee hebben hoe je personages neerzet. De ene na de andere slechte opmerking wordt eruit gegooid en ik kreeg een steeds ongemakkelijker gevoel.
 
Gelukkig kun je op dit soort moment één van jouw redacteuren opdragen om gezellig mee te spelen. Aan het begin van elk level kan iemand zich bij jou aansluiten of er juist voor kiezen om weer weg te gaan. Samen met Timo heb ik even een paar levels gespeeld en dat was een stuk leuker dan in je eentje. Lekker tegen elkaar schreeuwen, helpen waar dat nodig is en natuurlijk snel even dat laatste healthpack gebruiken, zodat het de schuld is van de ander dat jullie dood gaan.Conclusie: Resident Evil: T