Post Description

De Berlijnse School van elektronische muziek of alleen de Berlijnse School was een ontwikkeling van de elektronische muziek in de jaren zeventig gevormd door Berlijnse artiesten zoals Klaus Schulze, Tangerine Dream en Ash Ra Tempel. De stijl wordt gekenmerkt door een zeurende elektrische gitaar of synthesizer melodieën in het hogere register samen met complexe verschuivende analoge sequencer basritmes. De warme menselijke improvisaties van de solist waren in evenwicht met de koude robotachtige precisie van de baspartijen. Voor de inkleuring werden geluidseffecten gebruikt zoals de wind met de mellotronkoortjes, fluit of strijkers. Experimentele of ambientstukken werden ook gebruikt, bijvoorbeeld als intro. De meeste stukken waren instrumentaal met zelden gebruik van stemmen.

Originele nummers uit de Berlijnse school duurden 20 tot 30 minuten, overeenkomend met de tijdsduur van een kant van een vinyl langspeelplaat. De identificatie van het genre met lange stukken was zo strikt dat het genre leek te verdwijnen in het begin van de jaren tachtig met het ontstaan van kortere stukken. Na de komst van de cd was de noodzaak zich te beperken in tijdsduur van een compositie verdwenen en werden er tracks gemaakt van wel 80 minuten.

De Berlijnse school, als uitvloeisel van de Krautrock, werd zo genoemd omdat de meeste artiesten uit dit genre uit Berlijn kwamen. Door hun identificatie met space music (kosmische muziek) kon deze stijl zich onderscheiden van de meer percussieve en ritmegeörienteerde Düsseldorf School, met artiesten als Can, Cluster, Kraftwerk, en Neu!.

De Berlijnse school staat voor een deel apart in de muziek in tegenstelling tot bijvoorbeeld Kraftwerk dat veel invloed heeft gehad op de synth pop en techno. Toch zijn er invloeden te herkennen van de Berlijnse school in de Ambient, elektronische muziek, New Age en de trance. Soms wordt het genre als een subgenre van de New Age of ambient gezien.