Post Description

In het jaar 2013 leeft The Aurora Project bij wijze van spreken nog op een roze wolk. Hun derde album “Selling The Agression” wordt zowel door het publiek als de pers lovend ontvangen en later dat jaar verschijnt de eerste live dvd “Selling It Live”. Alles ziet er goed uit. Maar een jaar later, in september 2014 overlijd gitarist Marc Vooijs en valt de band in een gat. Ze besluiten om de band enige tijd stil te leggen. Een jaar later komen ze weer samen en besluiten ze als vijftal verder te gaan. Dan wordt ook besloten om een vervolg op “Selling The Aggression” te gaan maken.

“Word Of Grey” is om vele redenen een indrukwekkend album te noemen. Ten eerste is daar het geweldige artwork. Ik vind het een van de beste hoezen van dit jaar. Het klopt gewoon. Typisch zo’n hoes die nieuwsgierig maakt en uitnodigt tot het nader ontdekken van de muziek. Ten tweede is de productie om een door een ringetje te halen. Een album als dit verdient een vet geluid waarin met name de ritmesectie sterk uit de mix komt. Daaraan is volledig voldaan. Het geheel klinkt rijk en vol. Bassist Rob Krijgsman vlecht zijn vette loopjes zalig door het geheel heen en drummer Joris Bol speelt strak en inventief.

Maar het zijn vooral de composities die indruk maken. The Aurora Project maakt nog steeds op en top pure progressieve rock die het midden houdt tussen Arena, Knight Area en een vleugje Dream Theater. De songs hebben een duidelijke kop en staart en kennen allemaal wel sterke refreinen die uitnodigen tot luidkeels meezingen. Maar vooral als je de plaat in zijn geheel beluistert, komt de kracht ten volle tot wasdom.

De invloed van toetsenist Marcel Guyt is groot. De ene keer trekt hij groots uitgesponnen toetsenmuren op, compleet met Mellotron samples en op andere momenten komt hij meer spacy uit de hoek. Maar vooral op de momenten dat zijn toetsenspel filmisch aandoet, maakt hij de meeste indruk. Luister bijvoorbeeld maar naar het laatste deel van Expect Us. Maar het zijn ook de bloedmooie orkestraties van Siddhartha Barnhoorn die kippenvel op je armen bezorgen.

Ook gitarist Remco van den Berg draagt een belangrijk steentje bij op dit album. Waar hij in het verleden zich vooral op het soleren richtte, moet hij nu alle gitaarpartijen voor zijn rekening nemen. En dat doet hij met verve. Zijn riffs zijn bij vlagen zwaar en vet en zijn solo’s zijn puntig melodieus. En dan is er nog zanger Dennis Binnekade. Die stond op dit album voor een serieuze uitdaging. Op sommige stukken moet hij alles uit de kast halen. Een song als Stone Eagle valt of staat met zijn inzet, maar ook zijn bijdrage staat als een huis. Zijn uithalen zijn hier loepzuiver en maken het tot een van de beste van het album.

“World Of Grey” is in alle opzichten een intensief album. Niet alleen de muziek eist al je aandacht op, dat doen de teksten ook. Het is tekstueel gezien niet bepaald een lichtvoetig geheel. Dat kan er voor zorgen dat je na afloop zin hebt in iets meer luchtigs.

Ik vind alle albums van The Aurora Project sterk, maar ik had ook altijd het gevoel dat ze hun beste album nog moesten maken. Dat gevoel is met “World Of Grey” volledig ingelost. Check dit album nog even voor je je jaarlijstje van 2016 gaat opmaken, hij hoort er namelijk zonder twijfel in thuis.



Expect Us (5:37) 
Warmongers (8:18) 
Stone Eagle (7:02) 
A Deadly Embrace (6:26) 
Media Puppets (4:47) 
World Of Grey (6:33) 
Circles In The Water (9:03) 
Dronewars (7:51)



http://music-by-request.newforum2u.com/