Post Description

De gevaarlijkste, meest onberekenbare  plaat van het jaar tot nog toe is gearriveerd. "Koopt je jaarlijks slechts één garageplaat, laat het dan déze zijn", is de juiste, ietwat uit de tijd geraakte slogan. Jawel, zo goed en verslavend ongeremd is Slaughterhouse van Ty Segall - of dit keer dus de Ty Segall Band - geworden.
 
Wat je nog best verrassend mag noemen na Segall's Goodbye Bread van vorig jaar, waarop de man uit San Francisco langzamere, rustiger en melodieuzer paden der sixties rock 'n roll verkende, maar meestal wel met een stukje onbestemde dreiging op de loer. Maar op deze opvolger als viermansband gaat Segall subiet weer terug naar zijn vroegere goor harde, trashy dagen: hooguit is het geheel iets beter opgenomen. Terloops graaien Segall en zijn bandleden (oa. Mikal Cronin op bas, nu solo tourend gretig in de snoepwinkel van vijftig jaar rauwe rock 'n' roll, van The Sonics en The Stooges - Pitchfork's parabel met Fun House is zo gek nog niet - tot aan Sonic Youth en wijlen Jay Reatard, om maar een paar dwarsstraten te noemen.



Verenigde Staten
Rock
Label: In the Red



01 Death
 02 I Bought My Eyes
 03 Slaughterhouse
 04 The Tongue
 05 Tell Me What's Inside Your Heart
 06 Wave Goodbye
 07 Muscle Man
 08 The Bag I'm In
 09 Diddy Wah Diddy
 10 Oh Mary
 11 Fuzz War