Post Description

Het wicht kan eigenlijk niet goed zingen.
Dat is niet om hier af te zeiken, maar het naampje werkt natuurlijk in haar voordeel.
Dat weet ze zelf ook wel ( althans dat hoop ik voor haar.) dus worden er andere ( uiterlijke) acties bedacht.
Zonder haar vader had zij in de grauwe middelmaat terecht gekomen.
Twee of drie rondes Idols of een andere vreselijke talentenshow en dan klaar.

Ik hoopte dat dit een briljant album zou zijn. Dit nummer beloofde veel goeds, ik kreeg er al helemaal zin in. Het leek me te gek, Roxeanne Hazes die uit haar stigma zou breken en iedereen zou verbazen met een geniale, diepgaande plaat. Maar deze plaat is verre van geniaal en Roxeanne is alles behalve diepgaand. Wat overblijft is een door Top Notch slim in de markt gezet product - volkszangeresje wordt duistere popdiva - dat zijn pretentie niet waarmaakt. De muziek die ik hoor is in het beste geval een leuke imitatie van wat te horen is op radiostations waar ik niet naar luister, met hier een daar een mooie melodie. Vaker is het bloedirritante kitsch en verre van geslaagde namaak.

Waar Roxeanne zich had kunnen onderscheiden is op tekstueel gebied: Nederlandstalige pop voor een groot publiek is een genre waar nog veel braakliggend terrein te veroveren is. Helaas gaat ze juist hier op haar bek door te laten zien dat haar bekendheid meer genetisch bepaald dan op talent gebaseerd is. Haar teksten zijn op een enkele uitzondering na erg slap.

Wat vind ik het jammer voor deze meid dat de hoogtepunten van In Mijn Bloed de momenten zijn waarop we opeens aan haar vader moeten denken: Schiet Maar Raak klinkt fris en spannend, en is qua tekst ontwapenend simpel en tegen het onnozele aan, wat ook Andrés beste werk onweerstaanbaar maakte. Ook Terug is een mooi lied, dat echter zo door André geschreven had kunnen zijn. 

Met dit album lukt het Roxeanne Hazes niet om over de schaduw van het verleden heen te stappen. Ik zou zeggen: ga nog een keer met Thijs Boontjes in zee (en niet meer met die natte tosti Paul Sinha) en maak samen een heel album. Hopelijk komt daar iets prachtigs uit, want op deze manier wordt het nooit wat.


BRON REVIEW; MUSICMETER ( niet de mijne )


In Mijn Bloed (2:58) 
Ik Was Toch Je Meisje (3:23) 
Verdovend Middel (3:32)
Schiet Maar Raak (2:52)
Elvis & Dolly (3:35)
Judaskus (2:57)
Raidadadai (2:51)
Zo Goed (3:03) 
met Paul Sinha
Ga Dan Weg (2:54)
Terug (3:24)

Wij van het forum doen ook niks met hollands werk voor andere muziek soorten kunt u bij ons prima terecht. http://the-wall-of-music.actieforum.com/