Post Description

Met het zeer mooie C’Mon maakte Low twee jaar geleden een van haar meest toegankelijke en minst sombere platen tot nu toe. Echt vrolijk klinken Alan Sparhawk en Mimi Parker op album nummer tien niet, maar als geheel klinkt ook The Invisible Way niet al te donker. Tegelijkertijd betekent deze plaat wel een gedeeltelijke terugkeer naar het vroege werk van de band, toen Low een van de vaandeldragers van de slowcore was. Hier geen voorzichtige elektronische experimenten, zoals op de laatste twee albums, maar grotendeels akoestisch, enkele erupties van de elektrische gitaar daargelaten. De prachtige muziek klinkt langzaam en gedragen, al zorgen enkele – voor Low begrippen - uptemponummers voor de nodige lucht. Wilco’s Jeff Tweedy zat deze keer achter de knoppen en hij heeft gezorgd voor een warme en intieme sound die alle ruimte geeft aan de bijzonder fraaie stemmen van Sparhawk en Parker, die nog mooier lijken te zingen dan ooit tevoren. 


Verenigde Staten
Rock/Pop
Label: Sub Pop


01. Plastic Cup
 02. Amethyst
 03. So Blue
 04. Holy Ghost
 05. Waiting
 06. Clarence White
 07. Four Score
 08. Just Make It Stop
 09. Mother
 10. On My Own
 11. To Our Knees