Post Description

Edmond Montague (Eddy) Grant (Plaisance (Guyana), 5 maart 1948) is een Brits zanger en producent. In de jaren tachtig scoorde hij enkele grote internationale hits.

Grant verhuisde in 1960 met zijn familie van Guyana naar Londen. Daar richtte hij in 1965 de band The Equals op, de eerste multiraciale groep die enige erkenning kreeg in Engeland. Hun eerste single flopte ondanks veel radio-aandacht, maar eind jaren zestig scoorde de groep een eerste hit in de Engelse hitparade.

In 1970 richtte hij zijn eigen productiemaatschappij op, Torpedo. Niet veel later, in 1971, kreeg hij op 23-jarige leeftijd een hartaanval en een ingeklapte long als gevolg van zijn overvolle agenda. Eddy Grant verliet daarop the Equals en verkocht Torpedo. De volgende jaren hield hij zich vooral bezig met het produceren van werk van andere artiesten. In 1977 kwam hij met een nieuw album, Message Man. Een veel terugkomend thema in deze tijd was discriminatie en de woede die dat opriep.

In 1979 kwam hij met een volgend soloalbum, Walking on sunshine. De single Living on the frontline werd een hit (vooral in het club-circuit), maar het album zelf flopte. Dit gebeurde ook met de volgende lp, Love in Exile. In 1981 wist Grant met de lp Can't get enough in de albumhitlijst te komen. Van het album Killer on the rampage, dat in 1982 uitkwam, kwam de succesvolle single I don't wanna dance. Kort daarop scoorde hij een top 10-hit in onder meer Nederland, Engeland en de Verenigde Staten met Electric Avenue.

Halverwege de jaren 80 bracht Grant nog verschillende singles uit die kleine hitjes werden of flopten. Grant scoorde nog eenmaal een wereldhit in 1988 met het nummer Gimme hope Jo'anna, over de apartheid in Zuid-Afrika. Dit nummer werd in Nederland een nummer 1-hit in zowel de Nederlandse Top 40 als de Nationale Hitparade Top 100.

Grant woonde inmiddels sinds 1982 in Barbados. Hij werkte daar voornamelijk aan het helpen van nieuwe talenten. Na Gimme hope Jo'anna wijdde Grant zich vrijwel volledig aan het begeleiden van nieuwe sterren. Een van de groepen die zijn studio gebruikte was de Britse groep Happy Mondays. Die poogden in 1992 om hun album Yes, Please! op te nemen in zijn studio. De bandleden verkochten echter zijn inboedel om drugs van te kopen.





















Tracklist:


01. Eddy Grant - Gimme Hope Jo'anna (3:59)
02. Eddy Grant - I Don't Wanna Dance (3:38)
03. Eddy Grant - Electric Avenue (3:42)
04. Eddy Grant - Can't Get Enough (4:22)
05. Eddy Grant - Do You Feel My Love (2:55)
06. Eddy Grant - My Turn To Love You (6:23)
07. Eddy Grant - Till I Can't Take Love No More (2:41)
08. Eddy Grant - Killer On The Rampage (3:24)
09. Eddy Grant - Baby Come Back (4:53)
10. Eddy Grant - Walking On Sunshine (3:41)
11. Eddy Grant - Living On The Frontline (5:55)
12. Eddy Grant - Cockney Black (3:49)
13. Eddy Grant - Nkrumah (3:39)
14. Eddy Grant - Long As I'm Wanted By You (4:32)
15. Eddy Grant - Time To Let Go (4:48)
16. Eddy Grant - Romancing The Stone (4:50)
17. Eddy Grant - California Style (4:04)
18. Eddy Grant - Dance Party (4:16)




*Bonus Tracks:

Eddy Grant - Boys In The Street (4:15)
Eddy Grant - East Dry River (3:59)
Eddy Grant - Front Line Symphony (3:40)
Eddy Grant - Gotta Be Positive (3:38)
Eddy Grant - Hello Africa (5:47)
Eddy Grant - I Love You, Yes I Love You (3:54)
Eddy Grant - It's Our Time (4:32)
Eddy Grant - Neighbour, Neighbour (3:32)
Eddy Grant - Say I Love You (3:50)
Eddy Grant - Symphony For Michael Opus 2 (3:58)
Eddy Grant - War Party (3:36)