Post Description

Levensloop

Grace groeide op in de Amsterdamse Jordaan en was als kind al veel met muziek bezig. Op 6-jarige leeftijd beklom ze voor het eerst het podium, 3 jaar later kreeg ze de kans om haar stem te ontwikkelen in een klein studiootje dat haar opa speciaal voor haar op een zolderkamer gebouwd had. Naar eigen zeggen ontdekte Grace de kracht van het zingen toen ze van haar moeder het singeltje One Moment In Time van Whitney Houston kreeg en vervolgens net zo goed wilde worden als haar Amerikaanse voorbeeld.

Op 11-jarige leeftijd deed Grace mee aan het Unicef Gala for Kids, gepresenteerd door Audrey Hepburn. Julio Iglesias was hierbij ook te gast. Hij was zo onder de indruk was van Glennis' zangkwaliteiten dat hij haar uitnodigde om een duet te zingen in Ahoy, tijdens zijn concertreeks. In 1991 zong ze enkele liedjes in voor de kinder tv-reeks MiniStars maar kon wegens ziekte de opnames op tv niet bijwonen en werden de liedjes met haar stem geplaybackt door anderen.

Grace won in 1994 als zestienjarige de Soundmixshow als Whitney Houston. Ze sleepte hiermee een platencontract in de wacht en haar eerste single I'm Gonna Be Strong behaalde nog datzelfde jaar de dertiende plaats in de Mega Top 50. Haar eerste album Real Emotion uit 1995 deed echter vrij weinig. Ook de daaropvolgende singles stonden niet garant voor succes.

Vanaf 1996 werd het stiller rondom de zangeres. Grace maakte voor het label Koch nog wel de single Goodbye. Ze verhuisde naar Diemen en volgde in de periode 1998-2000 een opleiding aan de Frank Sanders Academie te Amsterdam. Grace stond sporadisch in de schijnwerpers zoals in 1999 tijdens een medley uit de West Side Story samen met Frans Bauer in Ahoy'. In 2002 stond de zangeres weer in Ahoy', ditmaal als gastzangeres tijdens In Concert In The Round van René Froger. Ze deed ook mee op de duettenplaat Gordon&Friends van zanger Gordon.

In 2003 zag haar tweede album Secrets Of My Soul het levenslicht. Omdat er een aantal bekende internationale namen aan dit album hadden meegewerkt, werd er nogal wat van verwacht, maar de plaat flopte. Uitgebrachte singles als Always On My Mind en Absolutely Not deden het ook niet goed en opnieuw raakte de zangeres in de vergetelheid.