Post Description

Na een afwezigheid die langer duurde dan ik zelf had verwacht, ben ik weer terug met een Born-SF. Deze keer met Born-SF 73, zeven met elkaar verbonden postapocalyptische verhalen van Keith Roberts, die door een proloog en verbindingstekst bij elkaar worden gehouden. De critici waren indertijd erg verdeeld over dit werk en terecht, het is bij vlagen briljant maar ook wazig.

Op de achterkant: De hele processie was nu dichterbij. De korengeesten renden met fantastische sprongen schermutselend in het rond, terwijl ze hun zwepen in de struiken en het oude dode gras lieten knallen. De dierdansers stapten trots voort, hun geweien blonken in het zonlicht. Opeens door paniek bevangen gleed Mata weer terug naar de beschutting van de struiken en zag tussen de grashalmen door hoe Choele, doof, zonder iets te zien, nog steeds feilloos de menigte leidde. Haar trotse, bleke gestalte verdween achter de struiken en lage bomen aan de voet van de heilige dam. De mensen buitelden er uitbundig achteraan, de trommen klonken zelfs nog luider. Toen, plotseling, viel er een verkillende stilte over het gras... 
En er is meer, veel meer: Een Rotskoning, een Haaskoning, een Poortkoning, een Dansman, een Potsenmaker, een sprookjesmeisje, priesters, paardmannen, korengeesten, plunderaars, tovenaars én gewone mensen, bevolken de post-apocalyptische wereld van De Krijtreuzen. 

Volgende keer waarschijnlijk Born-SF 57: Hoyle & Hoyle - Inferno. Ik ben niet zo’n Hoyle-fan, maar voor de compleetheid moet het maar even