Post Description

Artist: Mintzkov

Album: Sky Hits Ground

Released: 2013

Style: Rock

Tracklist:
01 – Slow Motion, Full Ahead
02 – Word of Mouth
03 – Old Worlds
04 – Arial Black
05 – Runner’s High
06 – Arena
07 – All Names Have Been Changed
08 – Day One
09 – Weapons
10 – Ages and Days
11 – Sky Hits Ground

dm cd van de week Van sommige bands besef je pas hoezeer je ze gemist hebt zodra ze weer van zich laten horen. Mintzkov behoort tot die categorie. Maar drie jaar na het laatste wapenfeit maakt de band met 'Sky Hits Ground' een verrassende comeback.

Het is een vergelijking die beide bands vast de strot uitkomt, maar je kunt er niet omheen: de raakpunten tussen dEUS en Mintzkov zijn ook dit keer legio. Dat is niet eens een punt van kritiek - je kunt het zanger Philip Bosschaerts moeilijk kwalijk nemen dat zijn stemtimbre in dezelfde kamer woont als dat van Tom Barman - maar het verklaart misschien waarom de groep tot nog toe nooit het commerciële rendement heeft gehaald waar ze (gezien de kwaliteiten van de vorige drie platen) aanspraak op mocht maken. Terwijl de vijf uit Antwerpen uitgroeiden tot local heroes en Europese subtoppers, bleef de impact van het Lierse Mintzkov goeddeels beperkt tot het landelijke clubcircuit. Het is altijd een beetje gratuit om in die context over schande te spreken, maar dit keer komt het woord goed van pas, en het zou de vijf van harte gegund zijn als de situatie met Sky Hits Ground alsnog werd rechtgezet. Ook al omdat ze dit keer alle touwtjes in handen hebben genomen: van muziek tot productie tot de supervisie van de albumhoes.

Mistroostige gitaar
Dat het de groep de laatste jaren niet echt heeft meegezeten, hoor je meteen. Het is een dynamische plaat, maar niet noodzakelijk een vrolijke. Al hoor je tegelijk: de toestand is niet hopeloos. Reden is het recente verlies van Bert van den Roye, gitarist van het eerste uur. De pakkende opener 'Slow Motion, Full Ahead' geeft meteen aan hoe de zaken staan: "An elegy for those that got away / but gradually / it's slowly coming in..." - herkenbare woorden van troost voor iedereen die ooit hetzelfde heeft meegemaakt. Ook de uit pure melancholie gepolijste titelsong in de staart van de plaat - waarin treurende keyboards een arm om de schouder draperen van een al even mistroostige gitaar - is van die aard dat je er moeilijk onverschillig bij kan blijven. Gevolg: meteen na afloop al voel je de behoefte om opnieuw te luisteren. Naar 'Word of Mouth', de uitstekende eerste single. Naar het opvallend poppy 'Old Worlds', dat knap naar een apotheose opbouwt en zich bij iedere draaibeurt weer net iets dieper in je geheugen boort. En ook 'Arial Black' -très dEUS, sorry hoor - behoort tot de categorie groeinummers, met knappe samenzang en keyboards die nonchalant tussen de melodie slenteren.

Mintzkov heeft diep gezeten, zoveel is duidelijk. De wonden zijn nog niet geheeld. Alleen voel je: de groep komt er sterker uit. Een uitstekende plaat die het verdient door een groot publiek gehoord te