Post Description

Ooit was Frank van Bogaert, ex-lid van de Belgische new wave band 1000 Ohm, een gewaardeerde specialist in albums vol met traditionele elektronische muziek op het beproefde Groove Unlimited label. Stijltje Klaus Schulze, Jean-Michel Jarre, Ashra. Een soort labour of love voor de Belg die inmiddels in eigen land een prima staat van dienst als producer van muziek voor tv en andere opdrachten opbouwde. De laatste zeven jaar slaat hij met Fish on Friday zijn vleugels uit in de progressieve rock; een stijl waar hij mee opgroeide.

Voor het nieuwe album “Quiet Life” werkte hij bijna twee jaar niet slechts met zijn bandleden in zijn Antwerpse ACE studio, maar werd ook de Abbey Road studio in Londen geboekt, met producer Alan Parsons achter de knoppen. Een combinatie die ooit een reeks legendarische popalbums opleverde, maar laten we niet die associatie er niet te dik bovenop leggen. Het gaat slechts om één nummer.

Vanaf opener Unreal doet de typische sfeer van deze band als vertrouwd aan. Dromerig, niet te uptempo en vooral warm en ruimtelijk. Richting het titelnummer, track 4 op de plaat, verandert er niet veel aan de muziek. Het doet allemaal wat te eenvormig aan, komt nergens echt los en drums en bas (Nick Beggs!) zijn nogal eendimentionaal in het geluidsbeeld gezet. De liedjes doen nogal zoet aan en klinken zelfs een tikkeltje te degelijk in de oren. Akoestische gitaren erbij als het wat vlotter moet, elektronische percussie als het wat hipper mag, zoals in Get Up, het kabbelt lekker voort. Fraai gedaan is MH17, ter nagedachtenis aan de gelijknamige fatale vlucht, gelardeerd met fluitspel van Theo Travis.

Het prijsnummer van de plaat zit ‘m toch in die door Parsons geproduceerde track. Eindelijk zwaait de deur van Fish On Friday op dit album met een ferme zwaai open. Vijf minuten lang zit je op het puntje van je stoel. De finesses, de power, het valt allemaal op zijn plek. En bovenal: het vlotte In The Key Of Silence, dat tevens gitaarspel van John Mitchell bevat, laat écht een groep aan het werk horen.

Natuurlijk spelen financiën mee, maar wie met een dikke portemonnee wil zijn knip opentrekken om het vijfde album van deze band volledig door Parsons te laten produceren? Die koers is nou net de overtreffende trap waar je na drie albums op zit te wachten, mits je van een beetje vooruitgang en verandering houdt.

“Quiet Life” is een fraai, maar enigszins behouden klinkend album geworden dat geheel ligt in de lijn van de vorige drie. De muziek van Fish on Friday klinkt bij vlagen zeer onderhoudend, vooral dankzij de uitstekende musici. Maar dat kruidnageltje, dat scherpe randje, dat komt eigenlijk alleen in het met Parsons gemaakte nummer tot volle wasdom. Het legt duidelijk bloot wat er bij deze groep aan ontbreekt: een uitdagende producer. Iemand met een krachtige visie die deze band veel meer een eigen smoel en onderscheidend karakter kan geven.


Unreal (8:27) 
Sweet Love (4:42) 
Beautiful (7:43) 
Quiet Life (6:08) 
Snowed In (3:52) 
Get Up (5:54) 
MH17 (4:46) 
You’ve Hurt Me (4:15) 
In The Key Of Silence (5:35) 
Time Out (4:01)


http://the-wall-of-music.actieforum.com/