Post Description

Als  je The Ramblers uit deze periode kunt waarderen, dan kan ik deze CD zeker aanbevelen. Goed dat er naar Hawkins werd gevraagd, want ik vond vergeten platen in de kast met enkele opnamen die, denk ik, alleen verzamelaars kennen.
COLEMAN HAWKINS kwam in 1934 naar Engeland om daar als stersolist te spelen bij het toen zeer populaire dansorkest van Jack Hylton. Toen dit orkest in 1935 op tournee naar Duitsland ging, werd Hawkins niet toegelaten door de racistische nazi’s. Theo Uden Masman was er als de kippen bij om Hawkins te engageren voor The Ramblers (zie de CD 1929-1935). Hij bleef in ons land, met uitstapjes voor opnamen naar Zürich en Parijs.
BENNY CARTER ging in 1935 naar Engeland om daar te arrangeren voor het BBC Dansorkest van Henry Hall. Al gauw kwam hij in contact met topmusici van de danceband scene. Dit leidde in 1936 tot plaatopnamen onder de naam Benny Carter and his Orchestra en Benny Carter and his Swing Quartet.
Augustus 1936 was hij in Denemarken voor opnamen met Kai Ewans’ Orchestra en in september in Zweden voor enkele plaatkantjes met een studiogroep als Benny Carter Med Sonora Swingband.
Terug in Engeland  volgden weer platen in oktober 1936 met een Swing Quartet  (Tommy McQuater op trompet) en in januari 1937 met een grotere groep als Benny Carter and his Orchestra. Carter gaf zijn musici altijd alle ruimte, zo heeft Eddie McCauly in “Carry Me Back To Old Virginia” een mooie lange solo in de Teddy-Wilson pianostijl.
 In maart, in ons land, volgden de opnamen met The Ramblers (zie de CD 1935-1939) en in augustus met andere musici weer als Benny Carter and his Orchestra.
In 1939 waren Hawkins en Carter beiden terug in de U.S.A. vanwege de oorlogsdreiging
Een paar kanttekeningen:
● Track 1: Stardust: solo’s van Coleman Hawkins (ts) en een mooie improvisatie van Django Reinhardt (gtr) met pianobegeleiding van Stephane Grappelly op piano.
Een bijzondere opname, er was waarschijnlijk geen gave 78t meer te vinden voor de dubbing. Helaas vond Pathé in Parijs het nodig alles electronisch te remasteren voor de LP’s, waarbij  voor het linkerkanaal de hoge tonen (en helaas dus ook de ruis) versterkt werden en die bij het rechter kanaal weggefilterd. Een voordeel: vind je de ruis hinderlijk, speel dan alleen het rechter kanaal en accepteer dan het wat minder helder klinkt.
● Carter en Hawkins zijn goed te vergelijken in de sessie van april 1937 onder de naam  Hawkins and his All Star Jam  Band. In “Crazy Rhythm” hoor je ze na elkaar improviseren, te beginnen met Carter. In “Sweet Georgia Brown” is Carter te horen op trompet.

Deze CD is een selectie, ik heb meer materiaal dan op deze CD kon. 
De opnamen Van Hawkins in Zürich (april 1936) met The Berries waren niet te gebruiken (slechte  opnametechniek en originelen).
Vanwege de chronologie die ik heb aangehouden, zijn er nog 5 nummers uit 1937 en 3 uit 1938 overgeschoten. Die kunnen dan nog op een “Bundle Of Jazz”. Eventueel met wat opnamen die iets meer schoonmaakwerk vergen. Laat hieronder even weten of dat zinvol is.
En zeg erbij of je een beetje ruis (niet uit te schakelen zoals track 1) niet erg vindt.

Zoals altijd gaat hierbij een PDF van de CD inlay.
Voor de geïnteresseerden: op een bijlage  vind je de discografie.