Post Description

Finley Quaye (geboren 25 maart 1974, Edinburgh , Schotland) is een Schotse muzikant. Hij won in 1997 de Mobo Award voor de beste reggae- act en in 1998 de BRIT Award voor de beste mannelijke soloartiest.

Finley Quaye is de zoon van vaudeville-pianist Cab Kaye en de halfbroer van de Engelse gitarist Caleb Quaye .

Quaye werd geboren in Edinburgh en ging naar school in Londen , Manchester en Edinburgh. Hij verliet echter de school zonder kwalificaties. Voordat hij platen maakte, was hij werkzaam als autospuiter, visroker, futons en als podium-rigger en steigerbouwer.

Zijn vader werd geboren in Londen, maar beschouwde zichzelf als Afrikaan . Hoewel bekend als Cab Kaye, was zijn volledige naam Nii Lante Augustus Kwamlah Quaye en hij was een hoofd van de Ga- stam gecentraliseerd in Jamestown, Accra, Ghana . Kaye was de zoon van de pianist Caleb Jonas Quaye aka Mope Desmond, geboren in Accra, Ghana. Finley groeide niet op bij zijn vader en kwam pas als twintiger achter de geschiedenis van zijn vader als muzikant. Mope Desmond, Cab Kaye en Finley Quaye hebben allemaal gespeeld in Glasgow's Barrowlands , Wolverhampton's Wulfrun Hall en London's Cafe de Paris . Finley was op tournee met zijn band toen hij zijn vader voor het eerst ontmoette in Amsterdam.

Finley Quaye werd al vroeg in zijn jeugd geïnspireerd door jazzmuzikanten Pete King, Ronnie Scott , die zijn muzikale carrière begon met het maken van thee en boodschappen doen in de band van Finley's vader, en Lionel Hampton . Quaye hoorde jazz als kind en woonde in Londen bij zijn moeder, die hem mee zou nemen naar de jazzclub van Ronnie Scott om optredens te zien van Amerikaanse jazzmuzikanten die op tournee waren door Europa, zoals Buddy Rich , die daar in 1980 zijn live-album opnam . Quaye's moeder had langdurige relaties met muzikant Pete King, die presenteerde en optrad in Ronnie Scott's club in Frith Street, Londen, evenals Dodi Fayed , een filmproducent die Breaking Glass produceerde met Hazel O'Connor .

In april 2012 werd Quaye beschuldigd van zware mishandeling in Edinburgh. Vervolgens werd hij schuldig bevonden en veroordeeld tot 225 uur onbetaald werk. In november van hetzelfde jaar werd hij failliet verklaard met een belastingschuld van £ 383.000 nadat HMRC de rechtbank had verzocht om het geld terug te vorderen. Officiële documenten verklaarden dat Quaye "nul activa" had. Quaye gaf in 2003 ook het bezit van cannabis toe.

Quaye sloot een solo- opnamecontract met Polydor Records en verhuisde naar New York City. Hij begon te werken met Epic / Sony toen Polydor hem uit het contract liet, en eind 1997 bereikte hij tweemaal de UK Top 20 , met "Sunday Shining" en "Even After All". Zijn reputatie werd gevestigd door Maverick A Strike , uitgebracht in september 1997. Het werd minder dan drie weken later goud en leidde direct tot de BRIT Award- overwinning. Het album is nu gecertificeerd 2 × platina in het Verenigd Koninkrijk. In 1998, Quaye uitgevoerd George Gershwin's "It Ain't Necessarily So"  voor het verzamelalbum Red Hot + Rhapsody van de Red Hot Organizat  ion , een eerbetoon aan George Gershwin , waarmee geld werd ingezameld voor verschillende goede doelen die zich inzetten voor het vergroten van het bewustzijn van aids en het bestrijden van de ziekte.

Er werden nog twee albums uitgebracht op Epic , Vanguard (2000) en Much More Than Much Love (2004). "Spiritualized" werd zijn laatste single die een top 40-landing in de UK-hitlijst scoorde toen het in september 2000 werd uitgebracht en nummer 26 bereikte. In 2004 werd de single " Dice " uitgebracht in samenwerking met William Orbit en met Beth Orton . Het nummer was te zien in Fox Network's The OC en op de soundtrack van seizoen 1 en werd een kleine hit.

Hij bracht de EP Pound for Pound uit met Intune Records in 2008, met Norman Grant van de Twinkle Brothers met Sly Dunbar en Lloyd Parks . Hij nam in 1998 op met Buju Banton en Sly Dunbar in Kingston, Jamaica in Penthouse Studios en nam ook op met Tricky en Iggy Pop in Sony Music Studios, in Manhattan, New York City.

In juli 2015 werd hij halverwege het optreden van het podium gedwongen door de eigenaar van een muziekclub in Gloucestershire, die hem bekritiseerde vanwege zijn gebrek aan professionaliteit.




















Tracklist:


01. Finley Quaye - Sunday Shining
02. Finley Quaye - It's Great When We're Together
03. Finley Quaye - Dice
04. Finley Quaye - Your Love Gets Sweeter (Abbey Road Version)
05. Finley Quaye - Even After All
06. Finley Quaye - Something To Say
07. Finley Quaye - Ultra Stimulation
08. Finley Quaye - Living Without You
09. Finley Quaye - Spiritualized
10. Finley Quaye - Maverick A Strike
11. Finley Quaye - When I Burn Off Into The Distance
12. Finley Quaye - This Is How I Feel
13. Finley Quaye - White Paper
14. Finley Quaye - Hey Now
15. Finley Quaye - Sweet And Loving Man
16. Finley Quaye - Burning




*Bonus Tracks:

Finley Quaye - Broadcast
Finley Quaye - Chad Valley
Finley Quaye - Crosstown Traffic
Finley Quaye - Everybody Knows
Finley Quaye - Falling
Finley Quaye - Feeling Blue
Finley Quaye - Good Vibes
Finley Quaye - I Need A Lover
Finley Quaye - It Ain't Necessarily So
Finley Quaye - Ride On And Turn The People On
Finley Quaye - Supreme I Preme
Finley Quaye - The Emperor
Finley Quaye - The Way Of The Explosive