Post Description

Ik stel mij graag aan je voor. Ik heet Elora en ben in 2004 geboren. Ik ben de dochter van Jean-Vincent Fillipini. Hij speelt op basgitaar en woont in Frankrijk. Het is nu 2013 en dat betekent dat ik dus negen jaar jong ben. Voor mijn negende verjaardag kreeg ik een nieuw speeltje. Gemaakt door papa samen met wat vrienden en vriendinnen van papa. Het heet “Crash”. Uit “Crash” komt muziek wanneer je het in een apparaat stopt. Geen muziek waarvan je verwacht dat een meisje van negen jaar dat leuk vindt. De muziek klinkt volgens papa als Genesis en Pink Floyd van vroeger. Mijn papa heeft het vaak over deze – voor mij niets zeggende – namen. Ik hoor hem ook wel eens Riverside en Lazuli zeggen. Die laatste naam heb ik goed onthouden. Die vind ik zo grappig. Maar ook omdat die in de Franse taal zingen. Dat is mijn moedertaal. En die taal komt ook uit mijn “Crash”!

Wat kan ik verder over mijn nieuwe speeltje vertellen? Dat er prettig en afwisselend op wordt gezongen. Dat komt door Damien Dahan en Anastasia Moussali. Deze ‘monsieur’ en ‘mademoiselle’ wisselen het zingen met elkaar af, maar zingen ook samen. Dat doen ze best goed op de tien liedjes. En verder vind ik Ici Encore goed. Dat klinkt lekker ritmisch. Het uit twee delen bestaande L’Espoir vind ik zelfs super gaaf. Dat komt door de melodie. Maar misschien wel het vetste aan “Crash” is Crash zelf… Die duurt bijna negen minuten en papa vindt dat echte prog.

Mijn negende verjaardag wordt extra gevierd. Jarenlang heb ik mijn kinderfeestjes in de omgeving gevierd. Dat waren vaak toffe feestjes waar ook veel vrienden en vriendinnen van de vrienden en vriendinnen van papa kwamen. Op die feestjes werd altijd ‘mijn’ muziek gespeeld. Maar 2013 wordt een bijzonder jaar. Dan vieren we mijn verjaardag zelfs buiten Frankrijk, in Italië en Duitsland. Dat laatste land heeft vast te maken met de firma die geholpen heeft om “Crash” te maken. Die komt daar immers vandaan. Het is trouwens voor het eerst dat dit Duitse bedrijf iets maakt wat uit Frankrijk komt. En dat hebben ze toch zo goed gedaan. Mijn speeltje klinkt namelijk loepzuiver, helder en haarscherp.

Ik mag dus duidelijk gezien, euh… gehoord worden. Ik ben heel blij met “Crash”. Zo blij, dat zoveel mogelijk andere mensen het ook moeten horen. Want dan krijg ik voor mijn komende verjaardagen ongetwijfeld nog veel meer van dit soort fijne speeltjes.

de bron van deze review is van progwereld.

deze is in zijn geheel FRANS GEZONGEN dat je dat even weet




Se Taire (4:13) 
Elle Espere (3:55) 
Annee Lumiere (5:15) 
Ici Encore (6:08) 
L’Espoir Part I (5:38) 
L’Espoir Part II (6:57) 
Controle (5:44) 
En Paix (6:21) 
Elle (4:56) 
Crash (8:45