Post Description

sommige muziekstijlen zijn louter voorbehouden aan bepaalde regio’s. Jodelen komt niet veel voor buiten Oostenrijk. Merengue niet in Europa en Neue Deutsche Härte niet buiten Duitsland. Logisch toch? Op de één of andere manier heeft het succes van Rammstein vooral tot gevolg dat er in de Heimat talrijke vergelijkbare bands opduiken die een graantje mee proberen te pikken van het succes van Till Lindemann en kompanen. Eisbrecher bijvoorbeeld, die wat meer elektronisch zijn. Megaherz, is er ook zo één, en recentelijk mogen Ost+Front en Hämatom zich ook in dat rijtje scharen, samen met Stahlmann . Waar andere bands hun eigen draai willen geven aan de Rammstein-sound, is Stahlmann een pure kopie. Toegegeven, op het debuut was dat meer dan tegenwoordig het geval, maar de geest van Rammstein is enorm aanwezig.Ook op Bastard blijkt dit overduidelijk. Meteen vanaf Leitwolf zit de vergelijking in het hoofd en die gaat er niet meer uit. Helemaal niet wanneer tweede track Judas in de coupletten wel heel erg op Zwitter lijkt. Dat de stem van zanger Mart Soer natuurlijk diep en mannelijk is helpt in dat opzicht ook niet mee.Ja, er wordt lekker gebeukt, maar het voelt allemaal nogal gemakkelijk aan. Als bewijs kan ik zeggen dat ik Leitwolf heb opgezet voor mijn nietsvermoedende partner, en vol kon houden dat het Rammstein was, tot halverwege het eerste couplet. Dat zegt genoeg denk ik. Iets beter zijn de momenten dat de band Rammstein even vergeet en daadwerkelijk wat anders probeert. Von Glut Zu Asche is elektronisch en symfonisch tegelijk, en hoewel makkelijk; het ligt er niet zo dik bovenop.
2009 - Herzschlag 

2010 - Stahlmann

2011 - Stahlwittchen

2011 - Tanzmachine

2012 - Quecksilber [Limited Edition]

2012 - Die Welt verbrennt 

2013 - Süchtig {WEB} 

2013 - Adamant 

2015 - CO2

2017 - Bastard 




http://the-wall-of-music.actieforum.com/