Post Description

Kort verhaal

Als de bejaarde Alice de door haar man Jules gezette koffie ruikt, staat ze op.
Dit ritueel herhaalt zich iedere dag. Tot ze hem op een ochtend levenloos aantreft in de sofa in de kamer - de koffie is nog niet helemaal doorgelopen. Terwijl Jules langzaam transformeert in een beeld dat uit marmer gehouwen lijkt, haalt ze herinneringen op en zegt ze dingen tegen hem die ze niet eerder heeft kunnen of durven uitspreken. Als ze vervolgens in het reine moet komen met het verdriet en het gemis waarmee ze geconfronteerd wordt, raakt haar autistische buurjongen David op onverwachte wijze betrokken bij dat verwerkingsproces.
Recensie(s)

Wanneer een bejaarde vrouw 's morgens vroeg ontdekt dat haar man dood is, besluit ze niemand in te lichten en de tijd te nemen om hem die dingen te zeggen die ze niet eerder heeft kunnen of durven uitspreken. Zij bespreekt met hem de hoogte- en dieptepunten uit hun leven. Gedurende deze dag komt tweemaal haar autistische buurjongen bij haar. De jongen begrijpt haar en de situatie ('Meneer Jules is weg. Dit is de buitenkant van meneer Jules, zei hij'). Zijn aanwezigheid brengt licht en humor in de dag. Een ontroerende kleine roman. Het verhaal is krachtig geschreven en heeft een enorme schoonheid. Dit is de tweede roman voor volwassenen van de schrijfster (1946), na 'Het verkeerde keelgat' uit 1998*. Eerder publiceerde ze een twintigtal jeugdboeken, waarvan enkele bekroond werden.