Post Description

Bruce Soord, de grote man achter de Britse progband The Pineapple Thief, komt via Kscope met zijn eerste solo-album. De cd heet simpelweg “Bruce Soord” en dat vind ik jammer. Een beetje meer creativiteit op dat vlak had eigenlijk best gemogen temeer daar het hoesje ook al niet echt tot de verbeelding spreekt.  Maar goed,  het gaat om de inhoud hè?

Het album kent een mooie, ingetogen sfeer die regelmatig gedragen wordt door akoestische gitaar en altijd weer is daar die melancholieke, in meerdere lagen neergezette stem van Soord.  Ik mag graag naar dit soort rustige muziek luisteren. Toch zal de dag nog moeten aanbreken wil ik lyrisch zijn over dit album. Het heeft allemaal een beetje een ‘tja’- gevoel waardoor het 40 minuten durende cd-tje  hooguit redelijk is. Van een man als Soord mag je toch wel meer verwachten. In die zin valt het album enigszins tegen maar de tien liedjes zijn wel mooi. Vooruit dan maar.

Het album opent hoopvol met het op piano gespeelde Black Smoke dat mede door de summiere effecten iets heimelijks heeft. Het had best wat meer uitgebouwd mogen worden zodat het meer betekenis had gehad. Het is typisch dat daarna de piano niet meer nadrukkelijk  gebruikt wordt en het de gitaren en stemmige toetsen zijn die de diepgang voor de zang bewerkstelligen. Soord laat zich op de plaat bijstaan door Darran Charles van Godsticks op gitaar. Waar precies word niet vermeld, echt belangrijk is dat niet. Alle gitaarinvullingen zijn van grote klasse, of je het nu hebt over het Porcupine Tree -achtige Buried Here , de funky slagjes in The Odds of de heerlijke capriolen in het mysterieuze Familiar Patterns.

Stiekem weg heeft het album dus best z’n momenten maar het geheel laat toch niet al teveel indruk achter. Willow Tree is met afstand het leukste nummer. Ritmisch gezien is het enigszins interessant en de Calexico-achtige sfeer neemt je mee. Het is dan ook niet zo vreemd dat Willow Tree als single en videotrack verschijnt. Wel is het opmerkelijk dat ook eerdergenoemde Familiar Patterns als video verschijnt aangezien het nogal duister is. Een prettig  stuk is het tweeluik Field Day, relatief uitbundig in deel één en akoestisch qua omlijsting in deel twee. Het intense Leaves Leave Me mag gelden als afsluiter. Het einde van de plaat komt precies op tijd. Het is mooi geweest zo.

Het solo debuut van Bruce Soord is een dromerige aangelegenheid die liefhebbers van The Pineapple Thief toch minstens één keer moeten hebben gehoord. Blind kopen lijkt me een slecht advies.


Black Smoke (3.30) 
Buried Here (4.23) 
The Odds (3.37) 
A Thousand Daggers (4.49) 
Willow Tree (5.18) 
Born in Delusion (4.13) 
Field Day Part 1 (3.15) 
Field Day Part 2 (1.50) 
Familiar Patterns (4.18) 
Leaves Leave Me (5.21)