Post Description

Neo-prog was van origine een puntige vorm van symfonische (prog)rock. Een manier om virtuoze muziek te kunnen maken in het muziekklimaat van de jaren ’80. Desondanks klinkt tegenwoordig niet elke band uit dit subgenre even spannend, aangezien menigeen zich bezondigt aan het creëren van oeverloze composities. Gelukkig komt men ook met enige regelmaat een album tegen dat volkomen overtuigt. “Keep Sending Signals” is zo’n soort album.

25 Yard Screamer is inmiddels een goede tien jaar actief en dit is alweer hun vijfde release. De muziek van deze band doet denken aan Rush uit de jaren ‘80 en sommige gitaarpartijen zijn duidelijk geïnspireerd door een metalband als Anthrax. De stem van Nick James heeft verder iets weg van Marillion-zanger Steve Hogarth. Kort gezegd zul je op deze plaat neo-prog aantreffen waar metal en hardrockinvloeden nooit ver weg zijn.

In het verleden was niet elk album van deze artiest even geslaagd. Zo trof men op “Cassandra” meerdere lange composities aan die de aandacht niet vasthielden. Gelukkig blijkt op deze plaat dat de Britten hun geluid erg hebben bijgeschaafd. De heren hebben hier een stuk beter over arrangementen nagedacht en dit merk je gelijk aan het ietwat droge geluid waarbij elke klank iets lijkt toe te voegen. Alle composities hebben hierdoor een zekere vaart. “Keep Sending Signals” is daarom ook continu spannend. De band weet bovendien een lekker soort mysterie in hun nummers te leggen, wat gelijk blijkt uit de lange aanloop in Keep Sending Signals. De sfeerbeelden op dit nummer doen mij enigszins denken aan de muziek die Porcupine Tree in het begin van de jaren ‘90 maakte. Dat deze vergelijking niet gelijk negatief voor 25 Yard Screamer uitvalt, geeft wel aan hoe sterk deze plaat is.

Hoewel het niveau op dit album continu erg hoog ligt, vallen enkele passages in positieve zin op. Zo bevat Keep Sending Signals een klein kippenvelmomentje: het moment waarop de drums worden geïntroduceerd. De uiteindelijke conclusie is weliswaar wat tegenvallend, maar de volgende nummers maken dit ruimschoots goed. Zo is het drumwerk op Pulse ronduit heerlijk. Een onwijs spannende compositie die doordringende gitaarpartijen laat uitvloeien in melancholisch toetsenwerk. Het mooiste nummer wordt echter voor het laatst bewaard. No Beautiful View is een heerlijk dromerige track met sfeervol pianospel. Een warme deken die het album op een overtuigende wijze afsluit.

Het enige minpunt dat men kan aanwijzen, is dat de muziek van 25 Yard Screamer nog steeds een zekere vlakheid bevat. Het album intrigeert wel, maar het brengt de luisteraar nog niet tot op het puntje van zijn of haar stoel. Misschien kan de band nog wat meer met zijn geluid experimenteren. Iets meer georganiseerde chaos kan de band wellicht naar grotere hoogtes duwen.

Hoewel de muziek net wat explosiever mag klinken, overtuigt deze plaat met verve; heerlijke muziek die de aandacht goed vasthoudt. “Keep Sending Signals” is een intrigerend werkstukje dat ik kan aanraden aan mensen die hun neo-prog het liefst nuttigen met een dikke hardrock- en metalsaus.


Keep Sending Signals, pt. 1 (3:14) 
Keep Sending Signals, pt. 2 (7:05) 
Pulse (8:37) 
Pages (5:29) 
Pictures Within (6:32) 
I'm an Explosive (7:00) 
A Memory (6:30) 
No Beautiful View (6:14)


http://music-by-request.newforum2u.com/