Post Description

Als gehandicapt medemens ga ik bitter weinig naar concerten, hooguit twee á drie keer per decennium. Dat is dus niet vaak. Het volgende optreden dat ik wil bezoeken zal echter niet al te lang op zich laten wachten. Na het zien van Mostly Autumn's nieuwe dvd "Live At The Boerderij" ben ik ervan overtuigd dat ik mezelf maar eens moet trakteren op een optreden van deze progband. Wel is er dan een niet onaanzienlijk probleem: hoe wurm ik me met m'n rolstoel naar een goed plekje in de voorste rij? Mostly Autumn is erg populair. Ik zie op de dvd, die opgenomen is op 15 september 2012, dat het volle bak is daar in De Boerderij en ik wil het natuurlijk wel goed kunnen zien.

De beelden van deze dvd houden me al dagen bezig. Niet dat het showelement bij de band spectaculaire proporties heeft, integendeel. De band moet het hebben van z'n uitstraling. Je kan niet heen om de elegantie waarmee de fantastisch zingende Olivia Sparnenn zich over het podium beweegt. Let op hoe sensueel ze de beatring tegen haar hand laat ketsen. Door haar sprankelende aanwezigheid weten gitarist/zanger Bryan Josh en toetsenist Iain Jennings hun plaats. Het siert de twee dat ze zich niet hebben verloren in grote gebaren, stoere poses of ander haantjesgedrag. Beiden maken een integere indruk met hun ingetogen, serieuze manier van spelen. Anne-Marie Helder is het toonbeeld van plezier hebben in je spel. Ze is flink in de weer met het aanbrengen van gelaagdheid. Haar fluitspel, haar extra toetsenpartijen en haar achtergrondzang tillen de muziek boven zichzelf uit. De regisseur van deze dvd heeft daar oog voor en brengt haar dan ook vaak in beeld. De tweede gitarist Liam Davison komt heel wat minder vaak voorbij. Op de achtergrond speelt hij z'n rol als 'stille Willy' met verve. Dan is er nog die vriendelijke drummer Gavin Griffiths en de bassende publiekslieveling Andy Smith, in totaal dus zeven charismatische mensen. Mostly Autumn is een mooie band om naar te kijken, deze dvd maakt dat duidelijk. Het ziet er verzorgd uit op het podium en ook de nummers worden met precisie opgebouwd.

"Live at the Boerderij" presenteert zich als een dubbelaar waardoor er ruimte genoeg is om alle nummers die die avond gespeeld zijn te tonen. Dat is dan ook het geval, niet één nummer moest worden geschrapt en dat zegt wat over de trefzekerheid van spelen. Josh en consorten doen het met twee vingers in de neus waarmee ik absoluut niet bedoel dat Mostly Autumn tralala op de automatische piloot vaart. De sfeer is ontspannen en in combinatie met de vaak slepende muziek levert dat een schouwspel op dat nagenoeg constant boeiend is.

Elke schijf bevat een set nummers in de volgorde zoals ze die avond gespeeld zijn, waarbij het opmerkelijk is dat er drie van de eerste set als bonustrack zijn ondergebracht bij de extra's van die zelfde eerste schijf. Erg is dat niet, maar m'n ying en yang gevoel gaat hier enorm van jeuken.

De instrumentale opener Distant Train zet de boel direct op het juiste spoor. Hierna betreedt Sparnnenn de bühne voor het zinderende Unquiet Tears. In eerste instantie komt ze nogal gespannen over, maar als het nummer z'n ritme krijgt en de gothic-achtige klanken daar zijn, is ze los en leidt ons met haar loepzuivere stem langs een hele rits prettige Mostly Autumn nummers. Er zijn klassiekers als Evergreen en Heroes Never Die te midden van meer recente nummers uit de Sparnenn tijd. Deze dvd toont Mostly Autumn in topvorm. Het maakt niet uit wat de band doet. Of ze nu een ballade spelen als Passengers of een vlot nummer als Drops Of The Sun, het is altijd ontwapenend en passioneel. Als de band z'n eindbuiging maakt, ben je voldaan en zit je geheugen vol met magische momenten. Wat mij betreft is de fluitsolo van La Helder in The Last Climb iets dat uren had mogen duren. Zij verlaat haar stekje achter de toetsen om zichzelf onsterfelijk te maken en als daarna meneer Josh de meest ontzagwekkende gitaarsolo uit zijn carrière brengt, zijn alle spreekwoordelijke poppen aan het dansen. Verder zou ik alle momenten dat drummer Griffiths in close-up wordt genomen willen aanmerken als hoogtepunt. Zijn souplesse is zo bepalend voor het geluid van de band. Het is een mooi geheel, dit concert.

Collega Fred Nieuwesteeg maakt in zijn concertverslag enkele kritische opmerkingen over het geluid  die avond en hij heeft het vermoeden dat daar op de dvd niks meer van te merken zal zijn. Klopt Fred, het is om door een ringetje te halen (dat geldt overigens niet voor de bonustracks trouwens).

Deze dvd bevat uiteraard ook een Behind The Scene's filmpje en een fotogalerie. Zo vol lof als ik ben over het concertgedeelte, zo weinigzeggend vind ik deze twee items. Het geheel was beter af geweest zonder.

Het moge duidelijk zijn dat "Live At The Boerderij" een must have is voor de liefhebber, maar daar zal het niet bij blijven. De registratie van het concert zal veel mensen aanspreken met als gevolg dat de Boerderij straks echt te klein is. Hoho, ik moet er ook nog in.  bron : progwereld


DVD 1: 
Distant Train 
UnquietTears 
Drops Of The Sun 
The Devil And The Orchestra 
Evergreen 
Ice 
Questioning Eyes 
Bonus Tracks: 
Never The Rainbow 
Changing Fast 
King Of The Valley 
Behind The Scenes Featurette 
Photo Gallery 

 

 

DVD2: 
Dark Before The Dawn 
Deep In Borrowdale 
Passengers 
The Last Climb 
Tennyson Mansion 
Wild Eyed Skies 
The Last Bright Light 
Heroes Never Die 
Encores: 
Spirit Of Autumn Past (part 2) 
And When The War Is Over 
The Last Train 
Tonight




Liam Davison: gitaar 
Bryan Josh: zang, gitaar 
Iain Jennings: toetsen 
Olivia Sparnenn: zang 
Anne-Marie Helder: zang, toetsen, fluit 
Gavin Griffiths: drums 
Andy Smith: basgitaar