Post Description

op verzoek  maar zeker ook voor andere prog fans ( mezelf )

De derde van het Noorse quintet Airbag legt de lat weer een stukje hoger en daarmee bedoel ik niet alleen de wat gewaagde titel. Ook in termen van productie en arrangementen is dit een rijker album geworden, wat mij betreft het sterkste album van de drie.

Ten tijde van de vorige plaat, het op zich al prachtige “All Rights Removed”, repte de pers nog van een wat relaxtere versie van Pink Floyd. Daar kun je anno 2013 niet meer mee volstaan. Zo vind ik de band niet meer erg relaxt klinken, het drama ligt er dikker op, maar het bandgeluid is ook aanmerkelijk steviger geworden. Dat blijkt al uit Redemtion, waarin de gitaar er stevig op los hakt. Airbag blijft, met drie bandleden die ook of vooral toetsen bespelen, altijd een sferische band, maar op “The Greatest Show On Earth” is die sfeer af en toe best dreigend.

Dat neemt niet weg dat deze muziek zich het best laat beluisteren met een goeie koptelefoon op, vooral ook dankzij de schitterende productie van Vegard Sleipnes. Luister bijvoorbeeld maar eens naar het lange Call Me Back, waarin een heel fraai instrumentaal tussenstuk het nummer (en eigenlijk de hele plaat) naar een hoger niveau tilt.

Wie de bijsluiter bestudeert, ontdekt dat Airbag diepere bedoelingen heeft: het album behandelt de vervreemding van het individu in de huidige maatschappij en zijn wantrouwen jegens de overheid, die ons manipuleert en kunstmatig rustig houdt. Echt waar: als ik een euro kreeg voor elk album dat ik in de afgelopen tien jaar heb mogen recenseren waarin dat thema naar voren kwam, dan had ik nu al een paar euro’s gehad. Het is dat ik “The Greatest Show On Earth” als digitale download gekregen heb, anders had ik hem verloot onder de eerste lezertjes die tien van die albums konden noemen!

Heel origineel is de muziek van Airbag ondertussen ook niet. Porcupine Tree, Pink Floyd, Anathema, Marillion, de invloeden liggen voor het oprapen. De stukken zijn allemaal best goed geschreven, maar verrassen doen ze niet. Met name de zanglijnen zijn wat voorspelbaar, een beetje makkelijk zelfs. Luister bijvoorbeeld naar het titelstuk: verpakt in een deken van prachtige muziek zit een erg simpel liedje, waarmee ook de stelling wordt ontkracht: de beste show ter wereld maakt zich er niet zo eenvoudig van af.

Nou ja, wat dondert het, zolang de arrangementen, het klankbeeld, de gitaarsolo’s en de vette lagen synthesizer zo’n mooi geheel opleveren? Vrij weinig, hoor. “The Greatest Show On Earth” is ook met die kanttekeningen een bloedmooi album. Hoogtepunt daarin is het sombere drieluik Surveillance, waarvan vooral het laatste kwartier van grote klasse is. Epische muziek van hoog niveau. Fijne plaat.

Surveillance (part 1) (2:23) 
Redemtion (7:02) 
Silence Grows (5:54) 
Call Me Back (11:15) 
The Greatest Show On Earth (7:02) 
Surveillance (part 2-3) (16:45)



in een flac & mp3 mag je zelf kiezen