Post Description

Het is even doorbijten bij de nieuwe thriller van Simone van der Vlugt, 'Herfstlied' getiteld. Want in de eerste helft van het boek gebeurt er weinig dat aan een thriller doet denken. Maar wie zich door die taaie, damesromanachtige eerste helft weet heen te worstelen, wordt ruimschoots beloond. Want in de tweede helft overtreft de schrijfster zichzelf en weet ze de spanning geleidelijk aan tot grote hoogte op te voeren.

Hoofdpersoon in 'Herfstlied' is Nadine van Mourik. Ze is sinds de dood van haar man, zes jaar geleden, alleenstaande moeder van een inmiddels zestienjarige dochter en werkt als verslaggeefster op de kunstredactie van het Leidsch Dagblad. Daarnaast droomt ze van een carrière als schrijfster. Zozeer zelfs dat ze een schrijfcursus gedaan heeft, waar ze in elk geval een groep leuke vrienden aan heeft overgehouden. 

Als een uitgever in haar leven opduikt die niet alleen in haar boek, maar ook in haar zelf wel wat ziet, lijkt het geluk voor Nadine eindelijk weer te lonken. En dat werd tijd ook, want de voorgaande jaren zijn al haar liefdesrelaties steeds vroeg of laat abrupt en volkomen onverwacht door de mannen in kwestie beëindigd. 

Maar dan wordt een jonge vrouw vermoord en kort daarna nog eentje. Het tweede slachtoffer is een van Van Mouriks medeleerlingen van de schrijfcursus. En geleidelijk begint ze te beseffen dat de moordenaar het ook wel eens op haar en haar dochter gemunt kan hebben. 

Van der Vlugt wisselt de hoofdstukken waarin zij het verhaal vertelt, regelmatig af met korte gedachtefragmenten van de moordenaar. Dat die persoon volslagen gestoord is, is zonneklaar, maar de schrijfster weet de identiteit van de dader tot het laatste moment geheim te houden. De onthulling komt als een volslagen verrassing en is toch meteen volkomen logisch. Knap werk, dus. 

Jammer alleen van dat trage begin. Net als altijd heeft Van der Vlugt ook nu weer alle locaties waar haar verhaal speelt uitputtend bestudeerd. Ze liep zelfs enkele weken mee op de kunstredactie van het Leidsch Dagblad om aan den lijve te ondervinden hoe de sfeer daar is, hoe een werkdag van een kunstredacteur in elkaar zit. Prijzenswaardig, maar het heeft er alle schijn van dat zij ál die opgedane informatie vervolgens ook in haar boek heeft willen verwerken. Daarnaast wil zij
ook een groot aantal vrienden en kennissen rondom haar hoofdpersoon introduceren. Met de eerder genoemde traagheid tot gevolg. Het maakt dat je geneigd bent het boek terzijde te leggen. Niet doen, want wie even doorzet, wordt uiteindelijk ruimschoots beloond.