Post Description

Jules Massenet (1842-1912)

Werther, opera in vier akten
libretto van Édouard Blau, Paul Milliet en Georges Hartmann gebaseerd op de Duitse roman Die Leiden des jungen Werthers van Johann Wolfgang Von Goethe.
wereldpremière op 16 februari 1892 in de Staatsoper Wien

Werther..........Jonas Kaufmann
Charlotte........Sophie Koch 
Albert...........Ludovic Tézier 
Sophie...........Anne-Catherine Gillet
Le Bailli........Alain Vernhes 
Schmidt..........Andreas Jäggi
Johann...........Christian Tréguier
Brühlmann........Alexandre Duhamel 
Kätchen..........Olivia Doray 

Maîtrise de Hauts-de-Seine
Opéra National de Paris
Dirigent: Michel Plasson 
Regie: Benoît Jacquot

Opname: Opéra Bastille, January 2010

Plot:
Werther, een overgevoelige jongeman, wordt verliefd op Charlotte, de oudste dochter van de baljuw. Zij staat niet afwijzend tegenover een vriendschap, maar houdt zich aan haar belofte om met Albert te trouwen.
Als Albert en Charlotte enkele maanden getrouwd zijn, bekent Werther nogmaals zijn liefde aan Charlotte. Ze vraagt hem echter weg te gaan en een ander te zoeken. Pas met kerstmis mag hij weer naar Wetzlar terugkomen. Werther berust daarin, maar wordt tegelijkertijd bevangen door gedachten aan zelfmoord.
Op kerstavond herleest Charlotte de liefdesbrieven die Werther haar de afgelopen maanden heeft gestuurd. Plotseling staat Werther in haar kamer. In een laatste wanhopige poging probeert hij Charlotte voor zich te winnen. Ze kan de vertwijfeling niet meer verdragen en rent weg. Werther besluit zich van het leven te beroven met de pistolen van Albert.
Als Charlotte dit verneemt, rent ze naar Werthers kamer. Ze komt te laat, Werther is dodelijk gewond. Terwijl de klanken van het kerstlied weerklinken, geeft Charlotte toe altijd van hem gehouden te hebben. Werther sterft.

Van alle opera's die ik heb, en dat zijn er heel wat, heb ik deze opname het meest gezien. Zelfs meer nog dan de Mozart en Wagner opera's die mij normaliter het liefst zijn.
Destijds is door Arte een van de voorstellingen uitgezonden die ik gebiologeerd heb zitten kijken. En deze dvd sindsdien iedere keer opnieuw. 
Alles klopt namelijk aan deze uitvoering. De mooie sobere decors zonder poespas waarbij de zangers alle ruimte en nadruk krijgen. Een, op Kaufmann na, volledig Franse cast, orkest en dirigent.

Kaufmann is de ideale Werther, zelfs meer nog dan Nicolai Gedda en Alfredo Kraus, terwijl Rolando Villazon een aantal jaren geleden ook een heel eind kwam. Kaufmann is in staat om met zijn baritonale tenor elke nuance van deze zware rol tot uiting te laten komen zonder geschmier of overdrijving. 
Hij is zo intens,elektriserend en hartverscheurend dat hij het toneel volledig domineert. Hij IS Werther.
Minstens zo intens is de Charlotte van Sophie Koch. De confrontaties tussen Koch en Kaufmann zorgen voor de mooiste en meest ontroerende momenten van deze productie, prachtig bijgestaan door ideale vertolkers in hun rol door de mooie bariton Tézier die schitterend expressief de echtgenoot van Charlotte weergeeft. Een mooiere vader dan de heerlijk acterende Vernhes als de vader van Charlotte is er niet en hoe mooi is de colloratuur van Gillet.

Het enige wat je eventueel over kan miereneuken is dat Koch een nogal ouwelijke Sophie is, ze zou haar moeder kunnen zijn. Gillet kan moeilijk de illusie van een 15 jarig dorpsmeisje waarmaken.
Laten we wel wezen, is er een sopraan die Cio-Cio San (Madama Butterfly), ook een 15 jarig meisje geloofwaardig kan maken..??
Ook zijn er enkele vrienden van mij die klagen over de beelden van achter de coulissen want die nemen veel van de illusie weg. Mij deert dat niet en ik vind dat juist erg mooi.

Deze kleinigheden vallen echter compleet in het niet bij al het moois.
Om maar een van de talloze aangrijpende scenes te noemen; het moment na de briefscene dat Charlotte's aria "Va! Laisse couler mes larmes!" (Ga en laat me alleen met mijn tranen)(het begin van de 3e akte op de 2e dvd) die prachtige alleszeggende mimiek van Koch en Gillet. En wanneer ook nog die fagot melodie uit de bak opstijgt ben je compleet verloren. Knappe jongen/meisje als je ogen dan nog droog blijven.

Maar wellicht is de oude Plasson wel DE ster van deze productie. Deze partituur al decennia lang koesterend Laat hij deze muziek liefdevol tot leven komen. Nooit wordt de zang overdekt en ademt hij mee met de zangers.

Deze opname is pure magie.