Post Description

Bad Manners is een skaband uit Engeland onder leiding van zanger en constante factor Doug Buster Bloodvessel Trendle.

De band werd in 1976 opgericht en genoot aanvankelijk een grote populariteit bij spoorweg- en verkeerswerkers, vandaar het geel-zwarte logo. Bad Manners deed de groepsnaam eer aan. Zo kotste de zwaarlijvige Buster (goed voor een eetrecord van achtentwintig hamburgers en een boycot door all you can eat-restaurants) het publiek onder nadat hij een halve schaal snacks had opgegeten tijdens het nummer Cheese and Pickle Blues, en werd er een concert gegeven voor kansarme kinderen waarbij de band aan het eind van de avond zelf het geld in ontvangst nam en er meteen vandoor ging.

Met de ska-explosie op komst leek een contract bij het pas opgerichte label 2 Tone de volgende stap, maar de band wees het aanbod af en tekende bij Magnet. "2 Tone was een label voor bands die nergens anders terechtkonden, maar wij werden door iedereen op de hielen gezeten" vertelde Buster aan New Musical Express. Desondanks werd de humoristische band (in wie de nutty boys van Madness hun meerdere erkenden) tot de 2 Tone-beweging gerekend.

In 1980 verscheen het debuutalbum Ska 'n B en brak er een periode aan waarin er hits werden gescoord als Lip Up Fatty, Special Brew, Just A Feeling en Can Can die nog altijd vast onderdeel van het repertoire zijn. Ook verscheen Bad Manners met regelmaat in televisieprogramma's in Engeland en op het Europese vasteland; alleen in Italië mocht de band tien jaar lang niet op televisie komen nadat Buster zijn broek had laten zakken in een rechtstreekse uitzending die door de paus werd bekeken.

Samen met Madness overleefde Bad Manners de ska-backlash; beide bands gingen vanaf 1982 serieuzere muziek maken. In het geval van Bad Manners betekende dit meer soul-invloeden. Nadat het contract met Magnet afliep stapte de band over naar Portrait; dit sublabel van Epic beloofde een Amerikaanse doorbraak maar dat zou uiteindelijk tegenvallen. Het album Mental Notes liep hoog in de kosten op en werd geen megasucces. In Europa, waar de band uit zicht dreigde te raken, werd het om contractuele redenen pas in 1999 uitgebracht; twee singles daargelaten. Bad Manners toerde veel door de VS, maar toen de doorbraak uitbleef verscheurde Buster het contract en werd de tournee afgebroken.

Terug in Engeland kreeg de band een aantal tegenslagen te verwerken. Het contract bleek nog rechtsgeldig waardoor er voorlopig niet bij een andere maatschappij kon worden getekend; percussionist Jimmy Scott, inspirator van het Beatles-nummer Ob-La-Di, Ob-La-Da, overleed aan een longontsteking, en er moest een hoge belastingschuld worden betaald waardoor er van de dagelijkse gage nog maar 10% overbleef. Om toch het hoofd boven water te houden, maar ook om een platform te bieden aan nummers die niet in het Bad Manners-repertoire pasten, werd Buster's All Stars opgericht; deze band speelde in kleine zalen terwijl Bad Manners in grote zalen de belastingschuld afwerkte.

In 1988 waren de geldzorgen achter de rug en integreerde Buster de All Stars in een nieuwe Bad Manners waarvan ook ex-Specials-trombonist Rico Rodriguez geruime tijd deel uitmaakte. In 1989 verscheen het album Return Of The Ugly op het voormalige skalabel Blue Beat dat Buster had opgekocht en twee jaar lang vanuit de achtertuin van zijn oude huis runde. Met Bad Manners scoorde hij geen hits meer, wel als gastzanger op This Is Ska van Longsy D.

Daarna werd een contract getekend bij het Duitse label Pork Pie Records en namen ze het coversalbum Fat Sound (werktitel Labour of Lust) op dat pas in 1993 werd uitgebracht.

Midden jaren 90 ging Bad Manners voor het eerst in bijna tien jaar weer op tournee door Amerika, en met het album Don't Knock The Baldheads - het titelnummer was een cover van de Britse band Headline - werd ingehaakt op de derde skagolf. In 2003 volgde Stupidity dat in eigen beheer werd uitgebracht. Na jarenlang te zijn begroet met "You fat bastard!" besloot Buster om af te vallen en zijn maag te laten verkleinen.

Bad Manners tekende een contract bij Skanky'Lil Records. en bracht in december 2012 na dertien jaar een nieuwe single uit; What Simon Says. Diezelfde maand kwamen de nog levende originele leden weer bij elkaar naar aanleiding van een 'hoe gaat het met...?'-krantenartikel. De reünie kreeg 18 juli 2013 een vervolg, op loopafstand van het voormalige schoolgebouw waar de band 37 jaar eerder werd opgericht.

In 2016 vierde Bad Manners het veertigjarig jubileum met een Engelse tournee.
















Tracklist:


01. Ne-Ne-Na-Na-Na-Na-Nu-Nu 
02. Lip Up Fatty 
03. Special Brew 
04. Fatty Fatty 
05. Magnificent 7 
06. Woolly Bully 
07. Inner London Violence 
08. Night Bus To Dalston 
09. Lorraine 
10. Just A Feeling 
11. Echo 4-2 
12. El Pussycat 
13. Suicide 
14. The Undersea Adventures Of Ivor The Engine 
15. Tequila 
16. Can Can 
17. Walkin' In The Sunshine 
18. Ben E. Wriggle 
19. Buona Sera 
20. Got No Brains 
21. My Girl Lollipop 
22. Samson & Delilah 
23. That'll Do Nicely 
24. Falling Out Of Love 
25. Exodus