Post Description

Debuut Come watch me disappear werd opgenomen in San Diego met Pall Jenkins van The Black Heart Procession, een crack in het puren van schoonheid uit droefenis. Het leverde Tommigun naast een plekje in het voorprogramma van Daniel Johnston ook een reeks clubconcerten in Duitsland en Zwitserland op.
 
Opvolger Pretenders heeft alvast een mooie Pink Floyd-achtige platenhoes, maar muzikaal worstelt de plaat met groeistuipen. Op opener 'Gun' doet de band Mark Lanegan & Isobel Campbell-gewijs stevig zijn best om dreigend voor de dag te komen, maar de lijzigheid waarmee de zangpartijen van frontman Thomas Devos met een schijn van nonchalante cool boven het mysterieus gehouden sfeerpalet hangen, houdt de luisteraar op afstand. Dat kan niet de bedoeling geweest zijn van producer Koen Gisen.
 
Hetzelfde geldt voor 'Sun on my face', een nummer dat Rumplestitchkin (de vorige groep van Devos) heeft overleefd. Ook 'Ride with me' begint met een gitaarmotiefje dat lijkt uit te schreeuwen: 'Nu wordt het spannend!', nog eens benadrukt door onheilspellend invallende keyboards. Spanning meteen weg natuurlijk.
 
Hier en daar biedt zangeres Kaat Arnaert weerwerk. Ze beschikt over een ruimer stemregister dan Devos en dat zorgt voor extra dynamiek, bijvoorbeeld in de knappe Nina Simone-cover 'Fodder on her wings', waarin haar sowieso al extraverte vocalen gepast sober begeleid worden op toetsen, gedempte drums en backings.
 
Het blijft opvallend dat precies die songs erboven uitsteken waarop de dreigende (onder)toon minder dik in de verf wordt gezet en Tommigun zijn melancholische gelaat toont. Songs die zoals 'In Slova' traag opbouwen en vertrekken vanuit een bescheidener palet. Of die zoals het breekbare hoogtepunt 'Lost dear' een mooie melodie combineren met ingehouden weemoed. 
 

België
Pop / Rock
Label: Excelsior


1.Gun
 2.Harvey Balloon
 3.Ride With Me
 4.Lost Dear
 5.Fodder On Her Wings
 6.Moonshine Moon
 7.In Slova
 8.Crazy Darling
 9.Rabbit Ears
 10.Sun On My Face
 11.Pretenders