Post Description

Robert Reed, bekend als multi-instrumentalist/componist van de uit Wales afkomstige progband Magenta, maakte met Sanctuary I uit 2014  en opvolger Sanctuary II uit 2016 een goed geslaagd en respectvol eerbetoon aan zijn held Mike Oldfield.

Zoals de grote meester zelf deed hij alle instrumenten in zijn eentje met uitzondering van deel II waar superdrummer Simon Phillips het betere slagwerk verzorgde. Tot dusverre was en bleef het een éénmansproject, maar evenals bij zijn illustere voorbeeld kruipt het bloed soms waar het niet gaan kan. Medio 2016 werd bekend gemaakt dat Reed samen met een ruim tien man grote begeleidingsband beide albums live zou gaan spelen. Vanzelfsprekend zouden er (video-) opnames gemaakt worden van deze unieke optredens, die plaats zouden vinden in de Real World Studios. Zo gezegd zo gedaan, op 8 oktober 2016 vonden twee concerten plaats, in de middag en de avond, waarvan het resultaat werd vastgelegd op een dvd plus muziek-cd. Dit pakketje is zojuist uitgekomen op het Tigermoth Records label. En het is ruimschoots de moeite waard, kan ik u vertellen.

Het is echt een groepsinspanning geworden, er wordt virtuoos en vooral geconcentreerd gespeeld, dat is ook wel nodig om de complexe stukken tot een goed einde te brengen. Je kunt het aan de strakke koppies van de muzikanten zien in het begin, de concentratie is er aan af te lezen. Pas tijdens het einde van Sanctuary I part One klaren de gezichten wat op, er wordt gelachen en onderling lol gemaakt, ‘we did it’, het gaat goed!

Er zijn drie gitaristen aan het werk, niemand speelt echter nadrukkelijk een hoofdrol. Heerlijke Oldfieldiaanse chants inclusief onzin teksten van de dames in het koor. Maar echt kippenvel is er bij de vocalen van solozangeres Angharad Brinn, bekend van een ander Reed project, Kompendium. Magenta zangeres Christina Booth heeft slechts een plaatsje gekregen in het vierkoppige dameskoor. Dienend werk vooral van toetsenist Tim Lewis, met name de fluiten en de bagpipes komen uit zijn elektronische toverdoos. Bassist Dan Nelson lijkt wel een jongere uitgave van Marillion bassist Pete Trewavas, ook qua spel. En er loopt nog een ‘lookalike’ rond, ditmaal is het pianist Nigel Hopkins die wel wat op een kruising van Rick Wakeman en Thomas Bodin (Flower Kings) lijkt, spelend op een zwarte Yamaha concertvleugel.

Van Sanctuary I part Two wordt ‘only a bit’ gespeeld volgens Reed, gekozen is voor een atmosferisch stuk met prachtige vocalen van Brinn en het koor. Sanctuary II part One wordt in split screen gepresenteerd, interessant en grappig tegelijkertijd, Rob Reed is in het linker scherm te zien, excellerend op elektrische gitaar. Deze techniek zagen we ook al op de bonus dvd bij zijn eerste Sanctuary album. Alleen was hij daar in zijn eentje in alle frames te zien.

Sanctuary II part Two start met een heerlijke bas-lijn en de onverstoorbare Martin Shellard op sologitaar. Vooral de momenten waarop de gitaren in unisono spelen zijn geweldig en doen sterk aan Oldfield zelf denken. De akoestische gitaar van Chris Fry, Reed’s maatje in Magenta, is briljant, de koortjes van de dames hemels. De drums zijn tijdens dit deel meer prominent aanwezig, net zoals op de cd waar meesterdrummer Simon Phillips de stokjes zwaait. Maar dan doe ik de jonge drummer Jonathan ‘Jiffy‘ Griffiths tekort, de energie spat eraf. Reed switcht constant tussen gitaar, toetsen, tubular bells, vibrafoon en andere percussie instrumenten, het plectrum stevig tussen de lippen geklemd. Percussionist Simon Brittlebank doet vooral goed werk op de diverse vibrafoons, marimba en pauken. Zangeres Angharad Brinn is op haar best hier, zó zuiver en kristalhelder. Het is bijna ondoenlijk om de meest opvallende muzikant aan te wijzen.

Als ik er dan toch iemand uit moeten pikken kies ik voor de relatief onbekende gitarist Martin Shellard, stoïcijns de ene na de andere foutloze partij producerend op vooral elektrische maar ook akoestische gitaar. Zonder een spoortje van emotie, in opperste concentratie. Dit muziekstuk ademt het meest de geest van Mike Oldfield naar mijn mening. Een echt rockend slotakkoord betekent het einde van de show. Een staande ovatie van het selecte publiek is de terechte beloning voor de dertien-koppige band. Opmerkelijk trouwens dat alle drie gitaristen, zowel Shellard, Fry als Reed, in staat zijn om dat specifieke en uiterst karakteristieke gitaargeluid van Oldfield live perfect te kopiëren. En dat nog wel ongeacht de gebruikte (Stratocaster, Telecaster, PRS) gitaren, complimenten.

Willow Song, van de gelijknamige ep uit 2014, is de toegift, een melancholische ballade met wederom een hoofdrol voor de uit Wales afkomstige vocaliste Angharad Brinn, ze stelt Oldfield’s oorspronkelijke zangeressen Maddy Prior en Maggie Riley in de schaduw met haar prachtige stem. Als bonus is er de documentaire over de voorbereidingen en oefensessies voor de uiteindelijke shows, een interessant kijkje achter de schermen.

Ten aanzien van het technische aspect kan opgemerkt worden dat het geluid excellent is. Dat blijkt eens te meer na beluistering van de bijgeleverde cd. De beeldvoering is rustig, ik kan geen camera-lieden of apparaten waarnemen die storend in beeld zijn, goed gedaan door de camera crew en eindmontage. Het enige echt storende element zijn de grijze geluidsisolatie stroken die als het ware lijken te ‘bewegen’, net als bij die vervelende gestreepte stropdas van de nieuwslezer.

Het concert vindt plaats in een intieme setting en ademt een echte huiskamer-sfeer. Het selecte groepje publiek van nog geen vijftig man, roept een jaloersmakend gevoel op, lucky bastards. Er wordt enthousiast gereageerd, dit zijn overduidelijk kenners. Er is totaal geen lichtshow aanwezig, de ruimte baadt in helder licht en wekt de indruk dat er overdag werd gespeeld. De opnames vonden echter plaats tijdens twee shows, in de middag en de avond van 8 oktober 2016 in de Big Room van de Real World Studios van Peter Gabriel, bekend van onder andere Big Big Train opnames. De totale speelduur van de dvd inclusief documentaire bedraagt een kleine anderhalf uur.

Een mooi document voor de liefhebbers van Reed, maar zeker ook voor de talloze Oldfield-adepts.


Sanctuary I Part One 
Sanctuary I Part Two (Excerpt) 
Sanctuary II Part One 
Sanctuary II Part Two 
Willow's Song 
DVD Extra: Sancturay Live Documentaire