Post Description

Richard Godemont, anti-schrijver, anti-journalist, antiheld, anti-alles, wordt verscheurd door zijn bewondering voor Maximillaan Malbrain ('de grootste nog levende Nederlandse schrijver', 'de auteur van het kwaad'), en zijn liefde voor het topmodel Apollonia ('zwarte huid, groene ogen, blanke ziel'). Godemont, verschopt, gestoord, verdoemd, loopt zich te pletter in een driedubbele queeste: naar de moordenaar van zijn -vrouw, Femke; naar het verloren gegane manuscript van Het infrarood en het ultraviolet, en naar de oorsprong van zijn eigen schrijverschap. Tijdens een grandiose finale komen alle lijnen samen in de definitieve persoonlijke apocalyps. Elsbeth Etty: Nog niet zo lang gelezen las ik de - toegegeven - middelmatige roman van de Vlaamse auteur Wilfried Hendrickx, Het infrarood en het violet, waarin Jos Borré figureert onder de naam Pros Borné. Ik hou niet zo van naamgrappen, maar het valt moeilijk te ontkennen dat geborneerd in dit geval een toepasselijk woord is. Borrés ongearticuleerde geschimp op de Nederlandse literatuur draagt bij tot de algehele verzuring van het literaire klimaat, waarin met Gods zegen iedereen klaarstaat met een meninkje over boeken die men meestal niet eens gelezen heeft. Wat ook hoog scoort aan de bittertafel van het Grand Café is schelden op recensenten van die (ongelezen) boeken of op het achterlijke, van elke smaak gespeende, publiek dat zich verwaardigt literatuur te kopen. En nu voer ik die verzuring nog een graadje op door de voorzitter van een literaire jury de mantel uit te vegen, denkt u natuurlijk. Het spijt me, dat is niet mijn bedoeling. Mijn vrees is alleen dat, als het zo doorgaat, een mooi instituut als de Gouden Uil zijn langste tijd heeft gehad. Want welke zichzelf respecterende auteur wil de winnaar zijn van de prijs der middelmatigen? Wie is er bereid zich te laten kronen tot Koning Eenoog in het land der blinden?






eNZetBee bedankt de scanner/deler van dit boek