Post Description

op verzoek van sherman via http://poprock.actieforum.com/forum

Moke keert terug met 'The Time Has Come', een krachtig album waarop de band haar hernieuwde dynamische energie laat horen. De eerste single van 'The Time Has Come' werd in mei uitgebracht en is een voorproefje op wat komen gaat. 'Let It Burn' is een typische Moke track met hun herkenbare sound. Het nieuwe album werd opgenomen in de ICP Studio's in Brussel en Studio 150 in Amsterdam.

De band, bestaande uit zanger/gitarist Felix Maginn, toetsenist Eddy Steeneken, bassist Marcin Felix en drummer Rob Klerkx, versterkte zich met gitarist Robin Berlijn, ook bekend van Fatal Flowers en Kane. De vijfkoppige band zal in november voor het eerst gaan touren met het nieuwe album. Drie shows staan nu gepland, te weten in Utrecht, Amsterdam en Rotterdam.

Het is een bijzonder jaar voor de band. Naast de nieuwe single en het nieuwe album viert Moke dit jaar ook haar 10-jarig jubileum.


Onverwacht, omdat gitarist en smaakmaker Phil Tilli de band begin 2014 verliet en het er even op leek dat daarmee de definitieve doodsteek was gegeven. Maar zanger Felix Maginn toonde karakter, rekruteerde Robin Berlijn als nieuwe gitarist en schreef genoeg liedjes om een nieuw album te vullen. The Time Has Come dus, om te luisteren of de Amsterdammers ook zonder Tilli’s karakteristieke spel overeind blijven. De dramatiek waarmee opener Dreams aanzwelt, klinkt in ieder geval meteen vertrouwd in de oren: dreiging, passie en het grote gebaar, zo horen we Moke graag. Jammer genoeg lossen de daaropvolgende negen liedjes de aangewakkerde verwachtingen niet helemaal in en voelen All That I Wanted en het titelnummer als gemiste kansen. Songs zonder een ontlading die nu al te nadrukkelijk in een makkelijke Depeche Modus blijven hangen. Misschien is het ook het gemis van Tilli. Niet dat Berlijn het verkeerd invult – integendeel, het is genieten van alle geluidjes en subtiel gespeelde lijntjes – maar hij drukt z’n stempel niet zo hard als zijn voorganger. Dat gezegd hebbende, heeft Moke 2.0 ook wel wat te bieden. Het donkere zeemanslied The Ballad Of A Lost Soul laveert fraai tussen Bowie en Cave, Stand My Ground is de positieve (Coldplay-)noot met hitgevoelige ohohoh’s en het eerste deel van Silence behoort tot de beste stukken die Maginn ooit schreef. Genoeg om een doorstart te rechtvaardigen, te weinig als je naar de aanwezige potentie kijkt. 


01. Dreams
02. The Time Has Come
03. All That I Wanted
04. Hide In The Daylight
05. Stand My Ground
06. The Ballad Of A Lost Soul
07. Slip Away
08. Let It Burn
09. Silence
10. In Spite Of It All