Post Description

Allen Temple - 2024 - Anam Na Mara


Lura schreef op MusicMeter:

“Anam na mara is Gaelic voor ziel van de zee. Op een heldere zomerdag, na maanden van lockdowns, keek ik in Finistère in Bretagne naar de glinsterende golven. Ik werd overvallen door een diep gevoel van ontzag voor de zee. Het was niet alleen de schoonheid van het roze graniet en het turquoise water, maar ik voelde een diepere, bijna voorouderlijke verbinding. Ik besefte hoe de ( Keltische) zee voor de verbinding tussen de Keltische volkeren had gezorgd. En na die eerste maanden van lockdowns en hysterie, besefte ik plots hoe belangrijk die verbinding is in ons collectieve verhaal. Ik had een moment waarop ik als het ware voelde hoe die verbinding tot uiting komt in de Keltische ballades die ik doorheen de jaren bij elkaar had gesprokkeld.”, aldus Allen Temple over de titel van zijn fraaie debuutalbum Anam Na Mara.

In het dagelijks leven is Gentenaar Temple kinesist, maar de muziek speelt al zijn hele leven een belangrijke rol. Hij luisterde in zijn vroege jaren naar artiesten als Van Morrison en The Waterboys, waarvan zeker de invloed van Morrison doorklinkt op zijn debuut. Later studeerde hij jazzgitaar in Antwerpen. Hij woonde vervolgens enkele jaren in Galway, waar hij ooit Dick Gaughan in de Roisin Dubh zag optreden. Het wonen aan de oceaan leverde de nodige inspiratie op. Veelal gaan zijn songs over verbinding, al dan niet met de zee.

Vier songs schreef Temple zelf, de andere vijf zijn bekende traditionals. Tam Lin werd natuurlijk wereldberoemd door de versie van Fairport Convention. Temple kent de uit 1549 daterende traditional in de versie van Anaïs Mitchell. Overigens een tekst die nog steeds actueel is. Green Grow the Rushes, geschreven in 1783 is een lofzang aan de natuur en de vrouw van de nationale dichter van Schotland, Robert Burns.

Red Is the Rose is een oude Keltische ballade waarvan de melodie teruggaat tot de 18de eeuw en verwant is aan de Schotse ballade Loch Lomond. Het lied werd een “rebel song” van de clans, maar bezingt tradities die veel ouder zijn; het “heilige huwelijk” tussen de mens en de aarde, de diepgaande liefde voor de natuur en de onwrikbare verbintenis van een volk met het land. Black Is the Color ( Roud 3103) is een ballade uit de 18de eeuw over de pijn van emigratie, ontstaan aan de westkust van Schotland en wijd verspreid in de hele Keltische wereld en de VS.

De plaat kwam heel organisch tot stand in de studio van percussionist Robbe Kieckens. Andere muzikanten die het niveau van het album verder de hoogte in stuwden waren contrabassist Filip Vandebril, fluitist Stefan Bracaval, celliste Eline Duerinck, violiste Lotte Remmen en steelgitarist Bram Beelaert. Voor de achtergrondzang zorgden Marie de Graeve, Naomi Sijmons, Fedia Holail Mohamed en Anouk Turnock. Overigens komt de muziek carrière van Temple niet volledig uit de lucht vallen. Een jaar of tien geleden speelde Temple al samen met iemand als Bruno DeNeckere. Een belangrijke rol in zijn muzikale ontwikkeling speelde overigens Daithi Rua. Het indrukwekkende Anam Na Mara werd me overigens getipt door Ken Hendrickx, waarvoor grote dank!


Tracks:
1. Red Is the Rose (3:23)
2. Pirate Ship (4:08)
3. Tam Lin (6:26)
4. The Meadows (2:58)
5. Black Is the Color (3:28)
6. Sail On (5:09)
7. Traveling (3:38)
8. Green Grow the Rushes (5:53)
9. Sailor (5:06)

Staat er compleet op, 10% pars mee gepost. Met zeer veel dank aan de originele poster. Laat af en toe eens weten wat je van het album vindt. Altijd leuk, de mening van anderen. Oh ja, MP3 doe ik niet aan.

https://www.youtube.com/watch?v=tNkmxCUfD5E