Post Description

Lucifer’s Friend is een Duitse band uit de jaren ’70 met een even grillige als onvoorspelbaar verloop. Ze kennen enig bekendheid door het feit dat de in Engeland geboren zanger John Lawton enige tijd in Uriah Heep heeft gezongen, alsmede bekendheid geniet vanwege zijn deelname in groepen als Les Humphrey Singers en het samen met Ken Hensley (ook Uriah Heep) opgerichte The Hensley Lawton Band.

“Awakenings” is geen nieuw album, doch een verzamelaar, waaraan een ep is toegevoegd van vier nieuw opgenomen nummers.

Ik was zelf geheel onbekend met Lucifer’s Friend, maar na beluistering van de compilatie-cd ben ik aangenaam verrast en geprikkeld meer te leren kennen. Zonder nu direct van de daken te roepen dat ik een ware ontdekking heb gedaan, kan ik stellen dat Lucifer’s Friend een band was (en nu weer is, blijkbaar) die enig merite lijkt te hebben. Om te beginnen heeft John Lawton een dijk van een stem, niet zo gek als je als vervanger van David Byron in Uriah Heep wordt gevraagd, maar drijvende kracht lijkt haast wel bassist Dieter Horns te zijn, die soepel het bluesachtige doch ook bij vlagen best progressieve materiaal in de juiste banen leidt.

Tot zover echter het goede nieuws, want er is ook een hoop te mopperen. Om te beginnen is de re-mastering niet een enorm succes. Ik weet niets van de staat van de originele banden, noch kan ik inschatten of ene Mike Pietrini in Boston goed zijn werk heeft gedaan, de cd klinkt schril en alsof een TDK-cassettebandje is gebruikt voor deze compilatie. Ik zou de volgende keer eens gaan praten met Vicky Powell van Esoteric Recordings. Zij kunnen toch als geen ander de originele albums stuk voor stuk van extra glans voorzien, en wellicht een tiental exemplaren van elke verkopen. Ook de verpakking en het artwork toont verder weinig inspiratie.

Doch als introductie van de band is het al met al niet slecht. Het als min of meer als klassiek bekend staande debuut komt ruim aan bod in het chronologisch opgezette overzicht. Daardoor kan je trouwens goed het verloop bezien. In het kort: op de eerste lp is Lucifer’s Friend een uitstekende kloon van Heep, de opvolgende platen wisselen ze hardrock en progressieve rock zo’n beetje per plaat af, wat de groep nogal onvoorspelbaar maakt. Het is daarom jammer dat met name de wat meer symfonische platen er wat bekaaid af komen, met soms maar  één track.

Cd2 betreft dus gloednieuwe opnames in nagenoeg de klassieke bezetting en opent voortvarend en zelfbewust met Pray. Uit de tracks blijkt dat Lawton’s stem niets aan kracht heeft ingeboet en Horns vingers op de basgitaar niets aan soepelheid heeft verloren. De productie van Peter Hesslein is eenvoudig, doch kraakhelder, en hoewel het geheel slechts twintig minuten duurt, proeft het naar meer. Er is wel een label nodig voor nodige sturing in deze eeuw, voor deze oude mannen. Maar Duitsland kent vast een paar zachtaardige, artistieke muzieklabels die de letters LPRW in de juiste volgorde weet te zetten voor deze duivelse vrienden BRON :PROGWERELD



Cd 1: 
Ride The Sky (2:55) 
In The Time Of Job (4:04) 
Keep Going (5:26) 
Toxic Shadows (7:01) 
Burning Ships (4:34) 
Fugutive (4:55) 
Moonshine Rider (4:47) 
Dirty Old Town (4:46) 
Fire And Rain (4:42) 
Hey Driver (4:16) 
Cd 2: 
Pray (4:14) 
Riding High (5:00) 
Did You Ever (4:16) 
This Road



http://poprock.actieforum.com/ voor bijna al u muziek verzoeken