Post Description

deze op verzoek van EENFAN   de review is van hun eerste cd


Oeps. Een instrumentale cd. Altijd even schrikken. Kan een band de aandacht van de luisteraar een uur vasthouden zonder vocale bijdragen? Dat wil nog wel eens op een teleurstelling uitdraaien. Steve Gresswell en Phil Braithwaite wagen het er op. In hun band Coalition konden ze hun symfonische, instrumentale nummers onvoldoende kwijt en daarom richtten ze samen The Inner Road op. Geen verkeerde keuze blijkt bijna vijf kwartier later.

The Inner Road, dat zijn Steve en Phil. Steve speelt toetsen, drums en bas en dan blijven de gitaren over voor Phil. Beide muzikanten hebben hun sporen ruimschoots verdiend in uiteenlopende bands en dat is te horen. De heren musiceren op deze debuut cd “Visions” uitstekend en de spelvreugde spat van de schijf af. Wat onmiddellijk opvalt is de vrolijkheid in de muziek, die vreemd genoeg soms ook gecombineerd wordt met melancholie.

Steve heeft duidelijk de overhand met zijn toetsenspel. Hij verzorgt in alle nummers het raamwerk door dominant aanwezig te zijn met alle mogelijke varianten op verschillende klavieren. Hij bepaalt de melodie met zijn verzorgde spel. Mooie klassieke symfonische riedels en loopjes, orkestraties en pianopassages wisselt hij kundig af. Hij tovert ook andere klanken tevoorschijn uit zijn toetsenarsenaal, zoals violen, fluiten, saxofoons en zelfs een doedelzak in het nummer The Lowlands (of is dat toch een echte?).

Het gebrek aan zang compenseert Steve door ook een (digitale) vrouwenstem te laten horen die hoog iiiiiiiii’s en uuuuuu’s teweeg brengt, voor het eerst in Day Of The Sun. Ter verhoging van de feestvreugde kunnen we ook genieten van een hoge mannenstem, vogels, wind, regen, onweer en een koortje dat Agnus Dei zingt. Ook het drumwerk komt uit de computer, wat helaas toch  monotoon, klinisch en als plichtmatig beeld overkomt.

Voor Phil is een minder prominente rol weggelegd. Zijn spel is met name ondersteunend. Hier en daar nog nadrukkelijk opboksend tegen het toetsengeweld met een rif of stevig slaggitaarwerk, vaak wat minder en op nogal wat momenten niet of nauwelijks hoorbaar. In elk nummer komt gelukkig zeker één goed uitgevoerde gitaarsolo voor, soms meerdere. Ik krijg wel eens de indruk dat die solo’s er een beetje zijn ingeplakt met als verklaring: oh ja, nu moet Phil ook weer eens lekker aan de bak!

De composities zitten goed in elkaar en liggen prettig in het gehoor. Na een keer of zeven, acht luisteren (ja, dat doe je als recensent!) valt hierin een patroon te ontdekken. Na de intro en de passages waarin het frame en het thema van het nummer worden neergezet volgt een gitaarsolo, al dan niet gekoppeld aan een rustig tussenstuk. Daarna is het steevast herhalen van het beginthema geblazen. Het zal de argeloze luisteraar waarschijnlijk niet eens opvallen. Heel erg is dit niet, omdat de nummers niet al te lang zijn. Bij elkaar is 73 minuten wel wat veel van het goede.

The Inner Road levert met “Visions” een prima debuut af. De toetsenescapades en gitaarerupties ten spijt blijft de muziek zeer toegankelijk en springen Phil en Steve nergens uit de band. In die zin is hun werk zelfs enigszins braaf te noemen. Dat is ongetwijfeld een bewuste keuze geweest, maar ik had iets meer pit wel op prijs gesteld.

De echte stemmen gemist? Ja toch wel een beetje, zeker als je voor de vijfde keer dezelfde iiii’s en ooooo’s hoort langskomen. Bij liefhebbers van het instrumentale werk van klassieke bands als Pendragon, IQ, Pallas en Genesis zullen de klanken van deze Britten zeker in de smaak kunnen vallen. Ik sluit me hier, ondanks de minpuntjes, graag bij aan BRON: PROGWERELD


VISIONS 2011

1. Hidden Sea (6:37) 
2. Day of the Sun (6:32)
3. Morning Mist (4:55) 
4. Heaven (7:24) 
5. Life (5:54) 
6. Lost Man (5:45) 
7. Night Light (3:50)
8. Dreamcatcher (8:44)
9. Visions (6:14)
10. The Lowlands (4:29)
11. Eclipse (6:27) 
12. Beyond the Horizon (6:28) 

ASCENSION

1. Ascension
2. The Steel Sky
3. Two Worlds Two Tomorrows
4. Altered Reality
5. Troubled Memories
6. A Fleeting Dream
7. The Awakening
8. Flight through Eternity