Post Description

Agnes kon nu twee dingen doen. Gewoon naar huis gaan en net doen alsof er niets gebeurd was, zich in het café bedrinken. Het laatste vond ze het meest kinderachtige wat een mens kon bedenken. Zo vreselijk voor de hand liggend.
 Je vriend betrap je op vreemdgaan en je laat je dan maar vollopen, puur uit zelfmedelijden. Bah.
 Toen ze dit had vast gesteld, belde ze haar moeder en vroeg of die Daniël van school wilde halen en de jongen die avond en nacht onder haar hoede nemen. ‘Goed hoor, schat,’ zei haar moeder, ‘je gaat zeker uit?’
 ‘Ja,’ zei Agnes, ‘ik moet er even uit. Ik ben zo braaf geweest de laatste tijd. Ik moet even wat cafélucht inademen.’
Ze probeerde zo zorgeloos mogelijk te lachen. ‘Voorzichtig maar, kind,’ zei haar moeder.
‘Ja, Mam.’

Veel lezers van Vrij Nederland lazen in de 80er jaren elke week eerst de achterkant van hun blad. Daar staat Agnes van Peter van Straaten: de geschiedenis in afleveringen van een ‘zelfstandige-maar-afhankelijke-vrouw-van-nu’. Tekenaar Peter van Straaten verwierf zich een indrukwekkende reputatie als chroniqueur van de eigen tijd - de schrijver Van Straaten doet daar niet voor onder: de typeringen zijn vaak zo treffend dat menigeen de ‘Agnessen’ in de eigen omgeving meent te herkennen.




eNZetBee bedankt de scanner/deler eFFies voor dit boek