Post Description

De Top 2000 van 2016 werd van 25 t/m 31 december 2016 uitgezonden via NPO Radio 2.
Hierbij de songs 1751 tm 1775 in videoformaat.

Opmerkingen n.a.v. deel 71:

1760 Claw Boys Claw - Rosie
De Amsterdamse groep Claw Boys Claw ontstaat begin jaren tachtig uit de as van de punkband The Suspenders. Het debuutalbum ‘Shocking Shades Of Claw Boys Claw’ (1984) wordt in slechts drie uur opgenomen met 500 gulden die de band had gewonnen met een talentenjacht. Ondanks de beroerde geluidskwaliteit slaat de plaat, met invloeden van The Stooges en The Gun Club, in als een bom. Snel bouwt de band vervolgens, onder leiding van de flamboyante zanger Peter te Bos, een enorme reputatie op in het Nederlandse clubcircuit. Die vertaalt zich helaas niet in een klinkende albumverkoop en in 1988 wordt de band door Polydor aan de kant gezet.
In 1992 haalt de band haar revanche als de ingetogen ballad Rosie, van het album Sugar, een grote hit wordt.

1765 Clash - Rock The Casbah
Tekst en muziek van het nummer werden geschreven door Clash drummer Topper Headon.
De ironie wil dat toen de song een enorme hit werd in de V.S., Headon op dat moment al was ontslagen wegens drugproblemen. In de music video is dan ook de oorspronkelijke drummer van de Clash te zien: Terry Chimes.
Casbah verwijst naar ommuurde gebieden in veel Noord-Afrikaanse steden, vooral die in Algiers.
Amerikaanse mariniers gebruikten de track als strijdkreet toen ze in 1991 Irak binnenvielen. Zanger/gitarist Joe Strummer ontstak in grote woede toen hij hoorde dat ‘Rock The Casbah’ tijdens operatie Desert Storm een van de meest gevraagde nummers op de Amerikaanse radio was.
Strummer: ‘Ons bereiken beschuldigingen als zouden wij anti-Irak sentimenten aanwakkeren. F* you! Casbah geeft daar geen enkele aanleiding toe! De tekst gebruikt weliswaar meerdere termen uit de Arabische, Hebreeuwse, Turkse en Sanskriete taal en cultuur, maar altijd in een humoristische context.’

1767 USA For Africa - We Are The World
USA for Africa (United Support of Artists for Africa) was een eenmalige muzikale samenwerking tussen bekende Amerikaanse popmuzikanten om geld in te zamelen tegen de honger in veel Afrikaanse landen.
Het nummer is geschreven door Lionel Richie en Michael Jackson en de productie was in handen van Quincy Jones. Het project van concept tot opname duurde ongeveer een maand en werd geïnspireerd door ‘Band Aid’, de Britse groep die Bob Geldof  het jaar daarvoor had samengesteld om 'Do They Know It's Christmas?' op te nemen. Band Aid, waaronder Bono, Phil Collins, David Bowie, Paul McCartney en Sting, diende als template en liet zien hoe een groep artiesten in één dag bij elkaar konden komen om een nummer op te nemen. Omdat veel muzikanten op 28 januari 18985 in Los Angeles aanwezig waren bij de jaarlijkse American Music Awards, werd de track op die dag opgenomen.
De wens van Richie en Jackson om het liedje succesvol te maken was groot. Zo luisterden ze naar nationale volksliederen uit verschillende landen voordat ze met het schrijven begonnen. Richie bedacht de regel " We are the world, we are the children " en Jackson schreef de meeste andere teksten.
Voordat de sessie begon, besloot Jones waar iedereen zou staan. Hij legde tape op de grond met de naam van elke zanger erop. De solo’s zijn (in volgorde) van Lionel Richie, Stevie Wonder, Paul Simon, Kenny Rogers, James Ingram, Billy Joel, Tina Turner, Michael Jackson, Diana Ross, Dionne Warwick, Willie Nelson, Al Jarreau, Bruce Springsteen, Kenny Loggins, Steve Perry, Daryl Hall, Michael Jackson (opnieuw), Huey Lewis, Cyndi Lauper en Kim Carnes. Bob Dylan en Ray Charles werden ook op het nummer vermeld en kregen close-ups in de video.
Harry Belafonte, die het originele idee had voor het project, zat in het refrein maar kreeg geen solo. Hij zong, net als Bette Midler, Smokey Robinson, The Pointer Sisters, LaToya Jackson, Bob Geldof, Sheila E. en Waylon Jennings in de achtergrond.
Ook Prince werd gevraagd om zich bij het project aan te sluiten, maar hij weigerde omdat hij geen muziek wilde opnemen met andere artiesten. In plaats daarvan schreef hij het nummer  ‘4 The Tears In Your Eyes’, welk werd toegevoegd aan het later verschenen follow-up album ‘We are the World’.
Acteur Dan Aykroyd zat ook in het refrein. Hij zong in de semi-fictieve band The Blues Brothers, maar werd uitgenodigd om de filmindustrie te vertegenwoordigen.
John Oates zei over zijn herinneringen aan het opnemen van het nummer: "Het was echt interessant en uniek, wie weet gebeurt het nooit meer in de geschiedenis, je hebt een paar van de grootste zangers ter wereld in één kamer. Toen Jones de tape terugspoelde en ons het resultaat liet horen, was er over de hele linie het spreekwoordelijke kippenvelmoment. Een geweldige ervaring.'

1769 Beatles - Sgt Pepper's Lonely Hearts Club Band
Over de song, en meer nog over het gelijknamige album, is heel veel geschreven. Het album van de Beatles behoort tot een van de belangrijkste en meest invloedrijke aller tijden. Het was ook een van de eerste lp's die zich meer presenteerde als een artistiek kunstwerk dan als een verzameling van liedjes. Het laat invloeden horen uit verscheidene hoeken, waaronder muziekinstrumenten uit India, de klassieke muziek, psychedelische muziek en rock-'n-roll. Door de complexe arrangementen en experimentele studiotechnieken hebben de Beatles het album nooit live uitgevoerd.
Er is echter één band die dat wél heeft gedaan: de Analogues. Zij presteerden het om dit complexe werk van de Beatles op authentieke wijze live te spelen met chirurgische precisie en welhaast academische benadering.
Geen enkele Beatles coverband ter wereld kan het album (maar ook Magical Mystery Tour en The White Album) live beter uitvoeren dan de Nederlandse Analogues. Zo werden de arrangementen van de ingewikkelde Beatlesnummers geheel gefileerd en werd uitvoerig het internet geraadpleegd welke instrumenten, versterkers en effecten er precies werden gebruikt. Denk hierbij bijvoorbeeld aan de Mellotron, de Höfner-bas en de Wurlitzer-piano. De Analogues maakte opnamen in de Abbey Road Studio’s die gebruikt worden bij de liveoptredens. De band is ’n echte sound-a-like, geen look-a-like.
De music video laat ’n korte impressie van The Analogues zien. De audiolayer is echter van de Beatles, dát dan weer wel.

groet,
Panchito