Post Description

Russell Alexander, uit Manhattan - NY, richtte in 1989 de “Hitman Blues Band” op. Hij had een bekende muzikale vader: Ray Alexander (1925-2002), een jazz muzikant (drummer / vibrafoon), wat hem in zekere mate beïnvloedde. Ray Alexander had een eigen jazz kwartet, trad wereldwijd op met grote artiesten (Stan Getz, Charlie Barnet, Bill Evens, Kenny Barron, “The Dorsey Brothers” …) en nam zelf ook meerdere jazz albums op (“Rain In June”, “Vital Vibes”…). Op het album “Beauty And The Beat” nam hij in 1959 op met Peggy Lee en met onze ‘Amerikaan’ Toots Thielemans op gitaar! Toen Russell dertien jaar oud was, sleurde hij als ‘band boy’ op podiums met materiaal voor een groot evenementenbureau in NY. Op die jonge leeftijd volgde hij ook gitaarles bij de bekende jazz gitarist Joe Monk, die een grote indruk op hem maakte. Toen hij vijftien jaar was speelde hij in een rock & roll cover bandje en schreef hij zijn eerste eigen nummers. Zijn eerste band heette “Childhood’s End” en was een progressieve rock band. Daarna volgde “Candy”, een new wave groepje, dat lokaal en in clubs erg populair was. Ze traden regelmatig op in de NY-muziek scène en namen de single ”Bop De Bop” op. Als jong muzikant had hij het geluk veel te kunnen optreden met grote orkesten en vele soorten artiesten (Johnny Copeland, Smokey Robinson, Diana Ross, Whitney Huston…), van wie hij veel stijlen kon leren: jazz, rock, pop, blues, funk, reggae, salsa... Maar, uiteindelijk bleef de bIues muziek zijn ding. Russell Alexander richtte eerst de band “Hitman Alexander” op, die later de naam “The Hitman Blues Band” kreeg. De band nam vier studio CD’s en een live CD op en met tourde in Europa rond.Na vijf tours in de UK en in Europa werd in 2012 in de Hot Sound studio’ s in NY het vijfde album “Blues Enough” opgenomen. Met de volledige line up en gasten begint “Blues Enough” met de titeltrack. De sfeer is uitgelaten en de zanger opent direct met een vraag voor de luisteraars: “Is that blues enough for ya?” De blazers antwoorden dat dit OK is: “Ya – ya”. Achter het orgel Kevin Rymer en Joanna Alexander doet hier voor de eerste maal de backing vocals. In “Sam The Bluzman” wordt er hulde gebracht aan de overleden Sam ‘The Bluzman’ Taylor (1934-2009). Sam Willis Taylor Jr uit Alabama was een jump blues muzikant en songwriter, die samengewerkte met soulzanger Otis redding (“Sitting On The Dock Of The Bay”), de rock & roll / blues zanger Big Joe Turner, de Texaanse Cherokee bluesgitarist T-Bone Walker… De ode die Russell Hitman hier brengt swingt, is ontspannend en klinkt intens. Victoria Anyah doet hier de backing vocals. “Fishering Where The Fish Are”: de sfeer is meer funky, alsof de drank is in de zanger ‘’wanneer men gaat vissen waar de vissen zwemmen”… Opnieuw verzorgt Joanna Alexander de backing vocals. Leuke tempowisselingen en improvisaties! In “Backhand Drive” opent Russell met een gitaar gig en wisselen de gitaar en de blazers elkaar pittig af. Daarna wordt de weg geopend voor een dansbare soul balade met alles erop en eraan... Wat klinken de emoties rauw in “Every Piece Of Me”, een nummer dat zeker zal aanslaan bij vele luisteraars. Doof de lichten en open de dans, want de orgel speelt je tranen weg. “Everything You Do” doet je opnieuw glimlachen. Het zijn de binnenpretjes die je even hebt bij het zien van een auto met een platte band. Knappe een-tweetjes van gitaar en piano. En wat een sax! “Streets Of Downtown” klinkt als ontmoetingen, heel bekend. Het verhaal van een late avondwandeling door de straten. Met “Life’s Too Short” gaat het tempo omhoog en de up-swing doet ons hart sneller pompen. Knappe bluesy tussenkomsten van Neil Alexander op mondharmonica. Na “Better Class Of Bums” zal de groep van gewoonte moeten gaan veranderen, willen ze voortaan omgaan met een “Better Class Of Bums”. Oeps… “Deaf, Dumb & Blind” is opnieuw een tearjerker, stijl Salamon Burke, is een treurig nummer over verlies. Daarna volgt de grote finale met ”Tough Street”. Alles wordt hier nog een keer uit de kasten gehaald.De vier groepsleden en gasten brengen heel veel in op dit album, maar de gitaar van Russell Alexander domineert en hij blijft de leider in de groep. Alle composities en arrangementen zijn van de hand van Hitman, maar ook Mike Porter (bas), Eric Altarac (trompet) en Kevin Rymer (trombone) werkten hieraan mee. Alles is in dit album ruim aanwezig: blues, boogie, swing, funk en geweldige soul. Op de achtergrond hoor je uitbundig heel veel funky gasten met o.a. de geweldige driekoppige blazerssectie, die zich (hoe!) laat horen en die zich heel positief etaleert. “Blues Enough” is een sfeervol album voor late avonden, waar je zeker niet alleen moet naar luisteren en waar je zelf mee kan scoren…!  Kwam dit album al tegen gedaan door MIdasz in flac doe hem nog eens in mp3 met 2 albums erbij Veel plezier. 2009 - pale rider2013 - Blues Enough2016 - The world Moves On

verkeerde nzb gebruikt moet nu goed wezen.