Post Description

Het ei is gelegd en het was wederom een interessant project.
Nog afgezien van de omvang (579 blz), was het boek qua vormgeving een drama, wel leuk om te doen, maar erg tijdrovend. Korte hoofdstukjes, waarin soms tabellen van 3 kolommen, soms van twee kolommen voorkwamen. Veel hoofdletters, veel cursief. Dwars door elkaar heen.
Nu is (vind ik) het werken met kolommen een ramp, omdat het er in Sigil en Calibre weer anders uitziet dan op de reader, en helemaal als je de lettergrootte verandert. Ik ben er nog niet achter hoe je dat echt goed kunt doen. Maar ik ben nu redelijk tevreden. (zie bijv. het hoofdstuk kontekst (4) )
Ik heb de spelling niet aangepast, omdat ik die vond passen bij de inhoud van het boek.

Op de achterkant staat dat het boek een mijlpaal van de SF is en plaats het op één lijn met de Foundation-trilogie en Duin. Na lezing vind ik dát wat overdreven. 

Dit zegt de recensie van Bol:
Een roman met verscheidene verhaallagen, waarin een levendig beeld gegeven wordt van een wereld die langzamerhand is dolgedraaid door overbevolking en technische ontwikkeling. In een van de belangrijkste verhaallagen vertrekt de hoofdfiguur naar het Aziatische Yatakang om een geleerde te ontvoeren die voor een revolutionaire ontwikkeling op het gebied van de genenmanupilatie heeft gezorgd; in een andere staat een groots opgezet ontwikkelingsproject in de Afrikaanse staat Beninia centraal. De verhaallagen worden herhaaldelijk doorbroken door korte impressionistische stukken, waarin Brunner met reklameteksten, nieuwsberichten, enz. de sfeer tekent van deze wereld in een niet zo verre toekomst. Door deze opzet is het geen roman geworden die men in een ruk uitleest; af en toe moet men het boek wegleggen om alle indrukken te verwerken, maar het is boeiend genoeg om het steeds weer op te pakken.

Hierna komt een eigen versie van nr 165: Steden doorkruisen het heelal; ook al zo'n dikke pil