Post Description

De waarheid van verlichting is vormgegeven en leest als een lang gedicht. Steven Norquist beschrijft hierin de confronterende weg die een mens kan gaan vanaf zijn gevangenschap tot aan het ontwaken, verlichting.

Er zijn mensen die terugdeinsden toen zij in aanraking kwamen de allesdoordringende maar huiveringwekkende kracht in het universum, schrijft Steven Norquist, en er zijn mensen die, ondanks hun angst, de confrontatie ermee zijn aangegaan.

Beide wegen hebben consequenties. Iemand die wakker wordt, zal beseffen dat de nachtmerrie die zijn leven is – of de fantastische droom die zijn leven is – niet verdwijnt. In plaats daarvan is het bij een authentiek ontwaken altijd de dromer zelf dieverdwijnt.

Dit is niet bepaald de beloofde gelukzaligheid of vreugde waarop een zoeker naar verlichting hoopt. Alles wat hij/zij kende en waar hij/zij van hield verdwijnt. Alle hoop en alle streven valt weg. Dit is, aldus Norquist, erger dan doodgaan, het is vernietigd worden.

Maar, schrijft hij: ‘(…) te midden van deze vernietiging ervaren ze dat Ontwaken een grote verrassing in petto heeft: bij de dood van het individu ontdekken ze dat er geen individu gestorven is (…) Er is niets verloren gegaan.’

Nu wordt plotseling duidelijk dat die huiveringwekkende, alles doordringende kracht van het universum stilte, leegte is.

En dat alles spontaan, perfect en uit eigen beweging gebeurt.

‘Verlichting wordt hier uit zijn fabelachtige context van spirituele aannames gehaald en met een eindeloze precisie beschrijft de auteur hoe het is als er niets meer over is van wie jij bent. Waar de meeste boeken alleen het proces naar verlichting toe beschrijven, geeft dit boek de verlichting zelf weer.’
www.emilia.nl

Uit het boek:

Er gebeuren dingen die niet te verklaren zijn.

Maar misschien heb je daar helemaal geen ervaring mee.

Misschien heb je de werkelijkheid zoals die zich voor je ogen afspeelt nooit in twijfel getrokken.

Toch zou je dat moeten doen.

Want daarbuiten in de stilte waart iets rond; het dringt overal in dit universum door.

De oorsprong ervan gaat terug tot aan het begin. Zijn kracht is … het bezielen van het bestaan.
De ontdekking ervan betekent … het einde van het leven.

En dit iets hoef je niet ver te zoeken. Misschien heb je zijn aanraking wel eens gevoeld. Het ijzige prikken van de leegte.

Er zijn altijd mensen geweest die door alle tijden heen hebben geweten dat deze allesdoordringende kracht er was.

Ze hebben aangevoeld dat er net voorbij de grens van wat we ‘leven’ noemen iets donkers, iets krachtigs is.

Toen ze die grens bereikten hebben ze die huiveringwekkende kracht gevoeld.

Angstaanjagend stil, oneindig leeg.

En toen ze die huiveringwekkende kracht, al was het nog zo vaag, bespeurden, hebben ze zich er vol afschuw van afgekeerd.

Zij die zich ervan hebben afgekeerd deden dat instinctief.

Ze voelden dat het gevaarlijk was, dat ze een groot risico liepen. Diep van binnen wisten ze dat heel hun wezen
met de ondergang werd bedreigd.

Maar er zijn ook mensen geweest die zich er niet van hebben afgekeerd, die het hebben aangedurfd over die grens heen te gaan, die hun angst wisten te bedwingen en de confrontatie zijn aangegaan met de essentie van wat dit universum beweegt.

Ook zij hebben angst en afschuw gevoeld bij wat die confrontatie zou kunnen betekenen, maar de pijn, boosheid, depressie en hopeloosheid van het leven dreef hen tot het zoeken naar een antwoord, een definitief antwoord op de vragen waar de mensheid onder gebukt gaat.

Wie ben ik? Waarom ben ik hier? Is er een God?

Een mens kan slechts leven in een droom totdat die verandert in een nachtmerrie.

En als die nachtmerrie er eenmaal is en het veld van bewustzijn overheerst, ontstaat de drang tot ontwaken.

Net als iemand die slaapt plotseling rechtop in bed gaat zitten en het effect van zijn nachtmerrie van zich afschudt,
zo zoekt iemand die wakker is bevrijding van de nachtmerrie die hij heeft herkend als het leven zelf.