Post Description

Hester Knibbe weet in haar bundel Archaïsch de dieren twee van haar grote poëtische troeven op een nog hoger plan te brengen dan bij haar vorige bundels al het geval was: een origineel en actueel gebruik van het denken en van de mythes uit de antieke oudheid en het oude testament en een sterk inlevende psychologie.

In de personages die Hester Knibbe in haar gedichten opvoert komen reflectie en het alledaagse tobben en moeten op een prachtige manier bij elkaar. Er gebeurt veel waar niet om gevraagd is, wat soms beklemt of tot dieper denken aanleiding geeft, maar hoe dan ook nooit tot stilstand leidt. Een mens moet verder en dat besef klinkt in veel van Knibbe’s gedichten door. Knibbe kiest in deze bundel niet voor een romantische visie op de mens en de mensheid, maar opteert ervoor, zoals Dick de Geest in de Leeswolf helder verwoordt ‘de antieke tragiek ernstig te nemen en te zien als een model voor wat de mens bezielt: alle heil is daardoor maar gedeeltelijk, en ieder mens belichaamt onmiskenbaar ook onrecht. De waarheid krijgt zo iets ondraaglijks. Tegelijk ligt echter in de aanvaarding van dat onvolkomene ook een grote geruststelling en een rechtstreeks engagement: de liefde en de inzet blijven in deze bundel overeind.’

Met andere woorden: gewoon erg mooie gedichten!