Post Description

Op Writteninmusic.com stond:

In zijn relatief jonge leven legde Justin Townes Earle een grillig parcours af, evenals zijn beroemde, afwezige vader Steve Earle worstelt Justin tijdens zijn jeugdjaren met een hardnekkige verslavingen, op zijn eenentwintigste heeft hij een handvol overdosissen achter de rug. Het kost hem zijn vaste stek als muzikant bij The Dukes, vaders begeleidingsband.
Uiteindelijk geraakt hij op het juiste spoor, en sinds 2007 vindt hij als singer-songwriter zijn weg met een persoonlijk repertoire. Het in Omaha , Nebraska opgenomen Kids In the Street haalt de ondertussen gehuwde muzikant even uit zijn comfortzone gehaald en dat resulteerde in zijn sterkste werk tot dusver.

Nauwelijks twee maanden na de release werd Earle vader van een dochtertje. Een gebeurtenis die zijn perspectief als songschrijver ongetwijfeld beïnvloedde.  De verruimde blik resulteerde in zo’n twaalf songs die hij in zijn vertrouwde thuishaven in Sound Emporium opnam. De destijds door ‘Cowbow’ Jack Clement opgerichte studio ligt in de buurt waar Justin opgroeide en samen met zijn oude vriend  en klankman Adam Bendnarik die de basakkoorden aanlevert zorgde hij voor de productie.

We horen de gitaren van Joe V.Machan en Paul Niehuis die weerom voor de vertrouwde klanken uit zijn pedalsteel haalt. Donkere baritone snaren kleuren de desolate opener The Saint Of Lost Causes een pessimistisch in haast Bijbeliaanse beschrijvingen die eveneens doorklinkt in het op solide boogie beat ritmiek huppelend Flint City Shake, een epos dat naar de gevolgen van de teloorgang van de ooit zo florerende auto industrie in Detroit.  Don’’t Drink The Water is een aanklacht tegen de  lozing van chemicaliën door milieu mafiosi Charleston, Virginia. Ahi Esta Mi Nina reflecteert de wanhoop van een door spijt en twijfel verteerde Cubaan in New York City.

In Appalachian Nightmare volgen we het dramatisch parcours van een jeugdige delinquent die na een overval een politieman vermoord en jaren later berouwvol terugkijkt naar die onomkeerbare misstap in “Looking back, I knew it all along knew we never had a chance, right now I know it makes no difference, that I never meant to kill that man”. Over Alameda beschrijft de  vergeefse zoektocht van een  Afro-Amerikaans gezin uit Mississippi naar een beter leven in Californië.

Earle verhuisde onlangs  met zijn gezin en beschrijft dat in Pacific North Western Blues, een bedrieglijk vrolijke Western swing waarin toch enige hoop doorschemert tussen de bitterheid. Het weemoedige  Mornings In Memphis blijft vanaf de eerste beluistering bij. Een onmiskenbaar hoogtepunt in de ondertussen vertrouwde melange van folk, honky tonk, country, blues één van de vele in het oeuvre van een begenadigd singersongwriter die andermaal een meer dan voortreffelijk werkstuk aflevert dat geenszins verbleekt bij vaders verrichtingen.


Tracklist:
1. The Saint of Lost Causes
2. Ain't Got No Money
3. Mornings in Memphis
4. Don't Drink the Water
5. Frightened By the Sound
6. Flint City Shake It
7. Over Alameda
8. Pacific Northwestern Blues
9. Appalachian Nightmare
10. Say Baby
11. Ahi Esta Mi Nina
12. Talking to Myself

Staat er compleet op, 10% pars meegepost. Met zeer veel dank aan de originele poster.

“Muziek is kunst en kunst moet voor iedereen bereikbaar zijn, anders is het elitair.”