Post Description

John Phillips, Cass Elliot, Denny Doherty en Michelle Phillips formeerden de groep nadat voorgaande pogingen tot het opzetten van een folk-groep hadden gefaald. Ze hadden al direct een reusachtige hit met California Dreamin' , dat nog steeds hun bekendste nummer is.
 
De naam werd geïnspireerd door een praatprogramma op televisie. Tijdens een brainstorm-sessie zette iemand de televisie aan. In het programma werd een gesprek gevoerd met een Hell's Angel. De eerste zin die ze hoorden was "Now hold on there, Hoss. Some people call our women cheap, but we just call them our Mamas". ("Ho even, Hoss. Sommige mensen betitelen onze vrouwen als 'goedkoop' maar wij noemen ze gewoon 'Mama'"). Cass sprong op en riep uit "Ja! Ik wil een 'Mama' zijn!" Michelle stemde daarmee in en wilde ook een 'Mama' zijn. John en Denny keken elkaar aan en John zei "Papas? Okay, probleem opgelost". De band had haar nieuwe naam.
 
In interviews geven de bandleden grif toe dat tijdens hun opnamesessies (en eigenlijk ook de rest van hun leven) veel gebruik werd gemaakt van drugs, er was altijd veel marihuana en andere populaire drugs uit die tijd voorhanden. Ze geven zelfs toe dat zij de drugs gebruikten voor de ogen van hun kinderen, die ook vaak bij de opnamesessies aanwezig waren.
 
Het verhaal van het einde van de band lijkt wel wat op het klassieke verhaal van Koning Arthur, vanwege de intriges tussen, en het effect daarvan op, de bandleden. Al lang voor het ontstaan van de band was John getrouwd met Michelle, die toen pas zeventien jaar oud was. Vroeg in het bestaan van de band, toen ze nog The Journeymen heetten en Cass er nog niet bij was, begonnen Michelle en Doherty een verhouding. Dit wisten ze lange tijd voor de andere twee bandleden verborgen te houden. Tijdens een reis door Mexico vertelde Denny aan Cass over de verhouding. Cass was woedend omdat ze in stilte verliefd was op Denny. Enige tijd later betrapte John de twee op heterdaad en verliet het huis waar ze samen in woonden.
 
John kon niet langer samenwonen met Michelle en trok in bij Denny. Beiden heren waren nog steeds verliefd op Michelle en confronteerden haar op een dag met het verzoek om een keuze te maken. Na enige besluiteloosheid koos ze voor John en ging weer met hem samenwonen. Dit hield echter niet lang stand waarna Michelle haar toevlucht zocht in de armen van Gene Clark, lid van de bevriende en concurrerende band The Byrds. Na een concert waarbij Michelle kushandjes blies in de richting van Clark die op de eerste rij zat was de maat voor John vol. Hij zei dat hij niet langer met Michelle samen kon optreden. Samen met een advocaat stelden ze een verklaring op dat Michelle uit de band werd gezet.
 
Jill Gibson, een vriendin van hun producer, werd ingehuurd om de plaats van Michelle in te nemen. Gibson was geen zangeres (volgens sommigen was Michelle dat ook niet) maar leerde in enkele weken de nummers goed te vertolken. Haar belangrijkste bijdrage was echter dat ze vooral uiterlijk erg op Michelle leek: lang blond haar, slank, knap gezicht.
 
Al snel nadat ze weer begonnen op treden bleken de fans niet gelukkig met deze vervanging. Tijdens ieder optreden riepen de fans "Where is Mama Michelle?" en "We want Mama Michelle". Kort daarop werd Michelle weer in de band opgenomen en kon Jill vertrekken.
 
Alles leek weer bij het oude: John en Michelle waren weer samen en de band was weer aan het werk. Denny Doherty was echter zwaar aan het drinken geslagen om Michelle maar te vergeten en had het er heel moeilijk mee haar samen met John te zien. De band trad aan als afsluiter van het eerste Monterey Pop Festival maar het optreden was geen succes.
 
De band probeerde te werken aan een nieuw album (wat ze contractueel verplicht waren) maar vorderden nauwelijks. Om hun creativiteit aan te slingeren maakten ze een trip naar Engeland. Op een feestje aangeboden door hun platenmaatschappij raakte Cass in gesprek met Mick Jagger. John kwam er bij en maakte een grove beledigende opmerking over haar ten overstaan van de aanwezigen. Beledigd en teleurgesteld rende Cass de kamer uit en verliet direct daarop de band. Als lapmiddel bracht de platenmaatschappij daarop een "Greatest Hits" album uit. Cass was contractueel verplicht mee te werken aan het volgende album en werkte dus mee aan The Papas & the Mamas.
 
Kort daarna, in juli 1968, hield de band op te bestaan.
 
Cass Elliot begon aan een zeer succesvolle solocarrière en toerde door de Verenigde Staten en Europa. Bij het nazien van de contracten besloot de platenmaatschappij dat ze nog een album te goed hadden van de band. Na bijna een jaar uit elkaar geweest te zijn kwamen de bandleden daarom samen om hun laatste album"People Like Us (1971) op te nemen.
 
In 1982 werd getracht de groep nieuw leven in te blazen. Spanky MacFarlane nam de plaats in van de inmiddels overleden Mama Cass. Mama Michelle, die inmiddels van Papa John gescheiden was, wilde niets met haar ex-man te maken hebben en deed daarom niet mee. Haar plaats werd ingenomen door Johns oudste dochter Mackenzie. Van een liveoptreden is een cd gemaakt, maar meer dan een verzamelaarsobject is het niet geworden. Volgens fans haalde MacFarlanes stem het in de verste verte niet bij die van Mama Cass en had Papa Denny niet meer het gouden stemgeluid waar hij beroemd mee was geworden.

Overleden

Cass Elliot overleed in 1974 op 32-jarige leeftijd tijdens een tournee aan een hartaanval. John Phillips overleed in 2001 op 65-jarige leeftijd aan een hartstilstand. Denny Doherty overleed in 2007 op 66-jarige leeftijd aan de gevolgen van nierproblemen. Michelle Phillips is als enige van de groepsleden nog in leven; zij heeft een succesvolle acteercarrière achter de rug.

Songs On The DVD.
Opening.
Beginnings.
01: I Call Your Name (In Shindig 1965).
02: Dancing In The Street (In Hollywood Palace 1966).
03: Do You Believe In Magic (Barry McGuire 1965).
04: Somebody Groovy (In Shindig 1965).
05: Words Of Love (The Ed Sullivan Show 1965).
06: Creeque Alley (The Ed Sullivan Show 1967).
07: Twelve-Thirty (Young Girls Are Coming To The Canyon)(The Ed Sullivan Show 1967).
08: I Saw Her Again 1966).
09: Dancing Bear (The Hollywood Palace 1966).
10: Once Was A Time I Thought (In Rehearsal 1966).
11: Dedicated To The One I Love (The Ed Sullivan Show 1967).
12: Monday, Monday (The Hollywood Palace 1966).
13: Straight Shooter (In Monterey Pop 1967).
14: My Heart Stood Still (Roger & Hart Today 1967).
15: Dream A Little Dream On Me (The Ray Stevens Show 1970).
16: California Dreamin' (The Hollywood Palace 1966).
Credits.

Stereo
4:3
57 Min

Veel Kijk En Luisterplezier, En Laat Een Berichtje Achter Als Je Hem Mee Neemt.
Musicmaker
Pinkiller