<< FLAC Reader's Digest - the Sound of Nashville, LP 1, flac
Reader's Digest - the Sound of Nashville, LP 1, flac
This spotter is already whitelisted
Category Sound
FormatFLAC
SourceVinyl
BitrateLossless
GenreCountry
TypeAlbum
Date 1 decade, 2 years
Size 195.19 MB
 
Website https://nzbindex.nl/search/?q=Reader%27s+Digest+-+the+Sound+of+Nashville%2C+LP+1%2C+flac
 
Sender Bbig (FbEtjA)            
Tag Knuppeltje        
 
Searchengine Search
NZB NZB
 
Number of spamreports

Post Description

Van een serie van 8 Reader's Digest elpee's, daterend begin jaren '70, is dit de eerste die ik aanbied. Het is fijne country-muziek uit de oude doos. Gemakshalve is de tekst van de achterkant van de LP-hoes hier meegegeven als leidraad. Hij bevat een kleine hoeveelheid tekst en uitleg.
Het is m'n bedoeling om de complete serie aan te bieden in lossless-kwaliteit (flac-bestanden).
De hele serie is zoveel mogelijk ontdaan van storende bijgeluiden als krassen en tikjes.
Ik hoop u hiermee veel luistergenot te bieden.
De rest volgt spoedig.

Een bedankje voor de moeite stel ik zeer op prijs.


EDDY ARNOLD, geboren in mei 1918 vlakbij Henderson, Tennissee, is een van 's werelds beroemdste popzangers. In 1966 werd de 'Tennessee Plowboy' gevraagd mee te dingen in de verkiezing tot gouverneur van Tennessee (hij weigerde). Hij werd gekozen in de Country Music Hall of Fame en trad op in Carnegie Hall. De critici stonden versteld van zijn zoetvloeiende bariton met een ongekend warm en vol timbre. Hij was de ster van menige TV-show en trad op in illustere plaatsen als het Waldorf-Astoria in New York... en het Witte Huis in Washington. Zelfs na 30 jaar optreden blijft Eddy Amold zijn plaats aan de top behouden.

Tennessee Waltz kan men wel één van de meest populaire countrysongs noemen. De melancholieke en onvergetelijke melodie werd in 1948 geschreven door Pee Wee King en Redd Steward. (Eddy is vocalist geweest in Pee Wee's Golden West Cowboys). Patti Page is verantwoordelijk voor de wereldbekendheid van het lied, door haar vertolking in 1950. Naar men kan aannemen, is het de laatste song waarvan de partituur in een oplage van liefst een miljoen werd verkocht.

You don't know me werd in 1955 door Eddy, in samenwerking met Cindy Walker, geschreven. Eddy's eigen opname maakte de song tot een hit - en standaard, totdat Ray Charles het in 1962 met een eigen versie opnieuw aan de top bracht. Behalve een bijzonder pakkende melodie, bevat de song het klassieke country-verhaal: een gebroken hart en eenzaamheid.
CHET ATKINS, een van de groten in de countrymuziek, kan men gerust een volleerd gitarist noemen. 20 juni 1924 werd hij in Luttrell, Tenn., geboren en groeide op bij de platen van Jimmie Rodgers; zijn eerste gitaar kreeg hij door verkoop van een oud pistool. Samen met Arthur Fiedler en het Boston Pops Orchestra is hij meerdere malen opgetreden; van deze combinatie bestaan dan ook vele albums.
Yackety Axe is een van Chet's grootste instrumentale hits. Oorspronkelijk luidde de titel 'Yackety Sax', zo genoemd door de componist, Boots Randolph - zijn eigen versie is te vinden op plaat 7. Karakteristiek voor de melodie is een soort 'kakelend' geluid, waarbij iedereen zich 'kiplekker' zal voelen.
LIZ ANDERSON (haar echte naam is Elizabeth Jane) is afkomstig uit Roseau, Minnesota, waar zij op 13 maart 1930 geboren werd. Nadat ze eerst als secretaresse gewerkt had, maakte ze in 1965 haar eertse plaatopnamen en trad daarna regelmatig op in de Grand Ole Opry (1968) en in de Lawarence Welk Show (1967-'68). Haar dochter is Lynn Anderson, een van de bekendste jonge sterren in de countrymuziek.

Ode to Billie Joe is een beroemde song, die in 1967 de wereldhitlijsten haalde. De originele versie werd opgenomen door de componist van het lied, Bobbie Gentry. Het verhaal, langer dan gewoonlijk, gaat over het gewone volk, dat som egoïstisch enwreed kan reageren op een menselijk drama.

Wildwood Flower voert ons terug naar de dagen, dat countrymuziek nog 'hillbilly' was - en misschien nog honderden jaren voordien. Het werd bekend in de dertiger jaren door A. P. Carter en zijn familie; sindsdien heeft vrijwel iedere country-zanger zijn eigen versie ervan gemaakt.
GENE AUTRY heeft zijn enorme succes waarschijnlijk te danken aan een bemoedigend woord van de grote Will Rogers. Gene werkte als telegrafist bij de spoorwegen, in Oklahoma, toen op een avond de 'country-filosoof' Rogers binnenviel om een telegram te verzenden. Rogers luisterde een tijdje naar Gene, terwijl deze op zijn gitaar speelde en zei toen: 'Jij verdoet je tijd hier maar; je moet je baan opzeggen en het bij de radio proberen.' Gene volgde zijn raad op en zo begon een van de meest opmerkelijke carrière's in de geschiedenis van de country en western. Hij werd geboren inTioga, Tex., op 29 september 1907 en als jongen kende hij reeds alle cowboy liedjes uit zijn hoofd. Toen hij dan eindelijk in 1929 zijn eerste opname maakte was hij de eerste die dit cowboy-materiaal op de plaat zette.
Zijn eerste western film, die hij in 1934 in Hollywood maakte, was de eerste western met gezongen liedjes erin, hetgeen veel navolging zou krijgen. Nu, honderd films later, is Gene een van de rijkste cowboys: hij bezit radio en TV stations, een TV produktiemaatschappij, meerdere hotels, een uitgeverij van boeken en grammofoonplaten, en is gedeeltelijk eigenaar van een baseballteam.

You're the only star in my blue heaven, van de hand van Gene Autry, werd geïntroduceerd in zijn film The old barn dance (1938). Het zou een van zijn grootste hits worden, hoewel het niets vergeleken is bij 'Rudolph the red-nosed reindeer', dat hij tien jaar later schreef en waarvanmeer dan vijf miljoen exemplaren van verkocht werden.

BOBBY BARE's carrière startte in 1964 toen hij een 'Grammy' won (voor de beste country en western opname) met de eerste song van deze song, die gaat over het klassieke verhaal van een georoKen nari en heimwee naar thuis, werden een miljoen exemplaren verkocht, wat geen wonder is, want weinigen zingen en reciteren zo overtuigend als Bobby.
500 Miles is een bewerking van een traditionele folksong, '900 miles', door Bobby Bare en Hedy West. Het thema is bekend: een schrijnend verlangen naar huis, met nog een lange, lange weg voor de boeg.
Gallopin' guitar is een instrumentaal nummer en een van Chet Atkins populairste 'show' nummers. Het is een staaltje van razendsnel vingerwerk en duizelingwekkende toeren op de gitaar, hetgeen uitstekend past bij deze 'county-swing'.
ELTON BRITT heeft als specialiteit het jodelen, een muziekvorm die aan het verdwijnen is in de countrymuziek. Het is ontstaan toen folk-zangers in de 19e eeuw het jodelen overnamen van rondreizende variété-shows met Zwitserse zangers.
Britt, van afkomst half Cherokee, half Iers, werd als James Britt Baker op 7 juli 1917 geboren in Marshall, Ark. Zijn moeder kende honderden Ozark-liedjes en zijn vader gold als een bekend vioolspeler. Elton's productiviteit is groot: meer dan 700 singles en 60 albums sinds 1937.
In de late veertiger en vijftiger jaren heeft Britt enkele western films gemaakt, maar sindsdien is hij trouw gebleven aan het zingen.

Someday werd in 1940 geïntroduceerd door Britt, en is sindsdien een hit gebleven. Het droevige thema van een onbeantwoorde liefde maakte de song tot een geliefd nummer van vrijwel iedere country zanger; als popmuziek werd het een hit in een opname van Vaughn Monroe.

Chime bells, een lied waarmee Elton zijn vaardigheid in het jodelen tot zijn volle recht kon laten komen, is in de dertiger jaren geschreven. Het is een opgewekte driekwarts maat, zoals een Zwitserse Jaendler, en een versnellend tempo werkt naar een climax in het slotgedeelte.

Beyond the sunset is als popmuziek talloze malen uitgezonden over de radio. Britt en Rosalie Allen (bijgenaamd 'de koningin van het jodelen') vertolkten het in de Zeke Manners Show in de veertiger jaren, hetgeen leidde tot een hele serie goed verkopende duetten. Hun versie van dit nummer bevat ook een gedeelte van een gedicht van Albert Kennedy Roswell dat begint met de woorden 'Als ik ooit als eerste moet gaan, en jij zal achterblijven...' - een fijngevoelige en eerlijke uiting van respect en trouw.

Comments # 0