Post Description

Ik mag aannemen dat Fabio Zuffanti eigenlijk geen introductie meer nodig heeft. De man achter Finisterre, La Maschera Di Cera, Hostsonaten en Aries heeft zijn sporen al lang verdiend in de progwereld. De man heeft een creativiteit waar menig artiest jaloers op kan worden.  Het enige dat mij nooit echt veel gedaan heeft, zijn de soloalbums die hij uitbracht. Ik vond ze net iets te experimenteel of ze pakten me gewoon niet. Die negatieve ervaring maakt hij met "La Quarta Vittima" (het vierde slachtoffer) echter helemaal goed, want wat een goed album is dit mensen!

Fabio Zuffanti is niet alleen creatief, hij is ook veelzijdig en deze twee kwaliteiten druipen van dit album af. Eerder gaf hij op zijn Facebook pagina al aan dat dit soloalbum progressiever dan ooit zou worden, en hij heeft geen woord gelogen. Het album is een aaneenschakeling van hoogtepunten. Ook hier laat hij de prachtige typisch Italiaanse symfo van de jaren '70 herleven, zoals hij dat ook met zijn band La Maschera Di Cera zo graag doet, maar ook andere stijlen als jazz en zelfs salsa komen voorbij. Van dit alles heeft hij een smeltkroes gemaakt waar je simpelweg geen genoeg van kunt krijgen.

Qua bezetting is het altijd weer afwachten wie hij uitnodigt om mee te spelen. Dit keer heeft hij weer een scala aan bekende en minder bekende namen gestrikt. Zo doet Luca Scherani mee, hij maakt met zijn band La Coscienza Di Zeno al enige tijd indruk met zijn geweldige toetsenspel. De zang is verdeeld tussen zijn partner Simona Angioloni (Aries) en Carlo Carnevali (Finisterre, Hostsonaten, Merlin). Met name de laatste levert uitstekend werk af. Maar de echte revelatie is toch wel gitariste Laura Marsano (La Maschera di Cera). Haar spel is zo vol gevoel en zo melodieus! Neem het afsluitende nummer Una Sera d'Inverno waarop ze een schitterende slepende solo laat horen. Mede door haar spel is het een van de beste nummers van het album, kippenvel.

Maar ook toetsenfans kunnen hun hart ophalen. De Moog, Hammond en Mellotron vliegen je om de oren. Maar luister vooral ook naar de geweldige jazz pianosolo op Sotto Un Cielo Nero (onder een zwarte hemel) ondersteund door de contrabas en inventief drumspel weet je even niet waar je het moet zoeken. Ook de vioolsolo van Fabio Biale, die ook op het debuutalbum van Unreal City te horen was, tegen het einde van het nummer, is fenomenaal. Alle nummers hebben een heel eigen smoel en hebben een briljante opbouw en dito instrumentale passages gemeen.

Laat je meeslepen door dit geweldige album. Zet de koptelefoon op, dim het licht, en sta toe dat Fabio Zuffanti je alle hoeken van de kamer laat zien!

Op zondag 27 april 2014 staat Fabio Zuffanti met zijn band in De Boerderij in Zoetermeer voor een eenmalig optreden in Nederland. Hij zal er nummers van dit soloalbum spelen, maar ook van Hostsonaten en La Maschera Di Cera. Mis het niet!

www.progwereld.org