Post Description

Glam metal of Popmetal is een muziekgenre die elementen van (glam)rock, hardrock en heavy metal combineert en was vooral populair in de jaren tachtig van de vorige eeuw aan de overkant van de oceaan. In Verenigde Staten (en Canada) was deze vorm van hardrock immens populair en de goed in het gehoor liggende muziek domineerde de Amerikaanse hitlijsten (bron: Wikipedia). Dat deze vorm van metal nog steeds wordt gemaakt, bewijst de Canadese band Incura.

Vorig jaar bracht deze  band in eigen land – na een flinke reeks ep’s – zijn gelijknamige debuutalbum uit. Overigens in eerste instantie als een 6-track tour-ep. Door het enorme succes in eigen land heeft InsideOut Music dit album ook aan deze kant van de oceaan uitgebracht. De ep is aangevuld met een viertal nummers afkomstig van hun vorige ep’s, met name de uit 2009 stammende “The Lost EP”.

Get The Gun begint veel belovend met een langzaam aanzwellende gitaar-riff, hemelse vocale klanken en steeds zwaarder worden drum en bassound, ondersteund door toetsen. Na circa 1 minuut – als Kyle Gruninger begint te zingen – slaat het nummer om in een aanstekelijk rocknummer met pakkende melodieën en een herkenbaar refrein. Het nummer laat verder voldoende ruimte voor de heavy metal sound met een paar goede gitaarsolo’s. Ook het tweede nummer I Breathe This laat eenzelfde commercieel rockgeluid horen, herkenbare melodieën en pakkende refreinen die na één keer al gemakkelijk meegezongen kunnen worden en vervolgens de hele dag in je hoofd blijven rondzingen.

I’m Here Waiting heeft een theatraal begin, dat doet denken aan de vele bands die rockopera’s maken. De stem van Gruninger lijkt hierbij het beste tot uiting te komen. Hij heeft een hoge theatrale stem. De band typeert zichzelf als een theatrale hardrockband en dit nummer laat horen waarom. Muzikaal zit het zeker ook goed, de muzikanten hebben allen een goede beheersing van de instrumenten, waarmee ook een echte hard/glam-rock sound neergezet wordt. Ook Who You Are heeft dit theatraal geluid, waarbij met name de piano een hoofdrol speelt. Verder valt hier het uiterst hoge  – op het irritante af – stemmetje van Gruninger op. Bij het nummer Turning Blue moet ik voortdurend denken aan een rit in de ”Rock ’n Rolling Coaster Starring Aerosmith” in Disneyland Parijs.

De laatste vier nummers zijn afkomstig uit de backcatalog van de heren en hebben een intensievere, ruwere en (nog) stevigere bite over zich. In Here To Blame horen we zelfs bijna een gruntstem geproduceerd worden. De nummers Here To Blame, The Greatest Con en I’d Give Anything zijn afkomstig van de in 2009 verschenen “The Lost EP” en het laatste nummer Sweat Runs Cold is nog ouder. Dit nummer klinkt als een visitekaartje voor deze band. Het zou mij niets verbazen als dit nummer hoge ogen heeft gescoord in de Canadese hitparade.

Ongecompliceerde hardrock met prachtige gitaar-riffs, stevige drumsound ondersteund door dito bas en afgewisseld met een pakkende synthesizergeluiden. Voldoende tempowisselingen, gitaar- en toetsensolo’s, powerakkoorden en bovenal duidelijk herkenbare melodieën en pakkende refreinen.  Liefhebbers van de Amerikaanse hardrockbands uit de zeventiger en tachtiger jaren zoals Quiet Riot, Mötley Crüe, Ratt en REO Speedwagon komen met dit album zeker aan hun trekken.


1.  Incura\2007 - Swords Souls Secrets

2. Incura\2009 - The Lost (EP)

3. Incura\2011 - Dark Tide From The Darkest Lullabies (EP)

4. Incura\2013 - Incura



OP VERZOEK VAN ................................................. even kwijt