Post Description

Na drie EP’s en een langspeler in 2011 werd het stil rondom The Jezabels. Na een lange tour verscheen single The End in december. Nu is er de tweede plaat van het Australische viertal: The Brink.
 

Inderdaad, de tweede, stereotypisch de moeilijkste plaat voor elke band. Prisoner was een donker stukje popmuziek, met onheilspellende bombastiek en even zo zwarte teksten. Geen eenvoudige kost.

Volgens de band is popmuziek het donkerste soort muziek. “Als je de aarde wilt voorstellen aan ruimtewezens kun je ze het beste popmuziek laten luisteren”, aldus zangeres Hayley Mary. Volgens haar is popmuziek de meest duistere weerspiegeling van onze planeet. Als je naar dit album luistert, weet je wat ze bedoelt.

The Brink begint met een gitaar-riff en een dreigende Mary, wat niet zou misstaan op Prisoner. Tel daar de synths bij op, en je kan je niet aan het gevoel onttrekken dat de band het kunstje van het eerste album dunnetjes overdoet.

Gaandeweg het album wordt het instrumentarium gevarieerd uitgebreid (drumcomputer op Angels of Fire, 80’s synths in Look of Love), voor een breder en gelaagder geluid. De boodschap voelt nog steeds donker en zwaar aan. Doordat de muziek luchtiger is, en er ook tekstueel hoop doorschemert, ligt het album niet meer zo zwaar op de maag.

Mary laat nog steeds met regelmaat haar kopstem horen, maar doordat het geluid om haar kalmer is, klinkt ze niet zo dramatisch zoals ze op Prisoner soms kon klinken.

The Brink is een logische opvolger van Prisoner te noemen. De basis is hetzelfde, de uitvoering is diverser en volwassener. Het is onmiskenbaar weer The Jezabels, die hiermee aangeven op het randje van een doorbraak te staan.



Australië
Rock
Label: MGM


01. The Brink (4:47)
02. Time To Dance (4:39)
03. Look Of Love (4:01)
04. Beat To Beat (4:16)
05. Angels Of Fire (4:03)
06. No Country (4:33)
07. The End (4:00)
08. Got Velvet (4:26)
09. Psychotherapy (4:44)
10. All You Need (4:57)
11. Marianne (3:49)