Post Description

Horty was een vondeling - hij werd op een late herfstavond in een park gevonden, met alleen maar een deken om zich heen. Hij had Junky gekregen in het Tehuis en toen Armand hem had uitgekozen om te adopteren tijdens Armands verkiezingscampagne als raadslid - een campagne die hij verloren had, maar die hij een extra menselijk trekje had willen geven door een ‘arm klein weeskind’ te adopteren - was Junky een onderdeel van de transactie geweest.
Horty zette Junky voorzichtig op de schrijftafel en drukte aan de zijkant op een versleten knopje. Eerst met een sprongetje, daarna aarzelender ten gevolge van het verroeste mechanisme, en ten slotte uitdagend, kwam Junky tevoorschijn, een duveltje-uit-een-doosje.
Heel Junky’s persoonlijkheid en alles wat hij voor Horty vertegenwoordigde, lag in zijn ogen. Die ogen schenen geslepen te zijn in de vorm van diamanten uit een soort glas-in-lood, waardoor ze een eigenaardig complex licht uitstraalden in zelfs het meest schemerige vertrek. Horty was er vaak van overtuigd geweest dat die ogen uit zichzelf licht gaven, hoewel hij dat nooit met zekerheid had kunnen zeggen...
Theodore Sturgeon voert in ‘De dromende juwelen’ - mijn eigen favoriete roman - de lezer stap voor stap de vreemde, maar volstrekt geloofwaardige wereld van de levende, denkende kristallen binnen - een levensvorm, zo ongewoon en luguber, dat de menselijke logica er niet op van toepassing schijnt...