Post Description

Giltrap & Wakeman: de eerste een gitaargrootheid die in Nederland maar geen bekendheid weet te krijgen en de tweede een toetsengrootheid die zijn leven lang zal worstelen om uit de schaduw van zijn vader te komen. Niet dezelfde Giltrap & Wakeman die in 2009 samen het album “From Stone & Brush” maakten: toen was het dezelfde Giltrap met vader Wakeman.

Het album “Ravens & Lullabies” van Gordon Giltrap met Oliver Wakeman is in zekere zin wel een voortzetting van het concept dat Gordon Giltrap met Rick Wakeman in 2009 maakten met “From Stone & Brush”. Absoluut beter in variatie en daardoor boeiender.

De titel “Ravens & Lullabies” roept bij mij een spanning op. Ravens associeer ik met rauwe kreten, gekrijs, onrust en spanning, terwijl de Lullabies door mij geassocieerd worden met zoete melodieën, harmonie, rust en ontspanning. En dat zijn precies dezelfde associaties die het album “Ravens & Lullabies” oproept.

De Lullabies bestaan (zoals ook op het album “From Stone & Brush”) uit een combinatie van akoestisch gitaar met hoofdzakelijk piano. De melodiën doen folkachtig en klassiek aan. In de Ravens daarentegen worden de registers meer opengetrokken en neigt de muziek iets meer in de richting van prog. Naast de akoestische gitaar laat Gordon Giltrap horen dat hij op de elektrische gitaar goed uit de voeten kan. Oliver Wakeman laat een veelheid aan mogelijkheden horen achter de toetsen. Daarbij worden ze ondersteund door Johanne James (Threshold) en Paul Manzi (Oliver Wakeman Band, Arena). Achter de basgitaar neemt Steve Amadeo plaats. Bovendien verzorgt Benoit David (Mysterie en ex-Yes) de zang bij het nummer From The Turn Of A Card.

De afwisseling van de twee thema’s doet bijzonder prettig aan. Gek genoeg maken ze het album tot één geheel. Daar waar ik de combinatie van akoestische gitaar met piano op het album “From Stone & Brush” van Gordon Giltrap met vader Wakeman na verloop van tijd saai begon te vinden, zorgt de afwisseling op Ravens & Lullabies er voor dat het boeiend blijft. Ik krijg hierbij de indruk dat de invloed van Oliver Wakeman op Gordon Giltrap groter is dan zijn vader Rick had. Giltrap laat zich verleiden de veilige weiden van de folk te verlaten om zich door Oliver Wakeman te laten brengen naar wat ruwer landschap van symfonische prog.

Vermeldenswaardig is het nummer Is This The Last Song A Write? Een episch nummer van tien minuten dat opvalt tussen de andere veel kortere nummers. De vocale bijdrage van Benoit David aan het nummer From The Turn Of A Card maakt het album niet bijzonder, eerder zwakker. De vocale bijdrage van Paul Manzi is stukken beter.

Ik heb dit album met plezier meerdere malen beluisterd en ben tot de conclusie gekomen dat de samenwerking tussen Gordon Giltrap en Oliver Wakeman misschien dan wel niet direct voor de hand lag, maar wel een bijzonder mooi eindresultaat heeft opgeleverd.  BRON: PROGWERELD.


Moneyfacturing (4:10) 
Fiona’s Smile (3:01) 
From the Turn of a Card (3:46) 
LJW (4:07) 
Maybe Tomorrow (3:25) 
Wherever There Was Beauty (2:40) 
Is This the Last Song I Write? (10:01) 
A Mayfair Kiss (2:54) 
Anyone Can Fly (4:47) 
A Perfect Day (2:41) 
Credit Carnival (5:38) 
One For Billie (2:10) 
Ravens Will Fly Away (4:50)

DISC TWO - BONUS DISC        deze is wat meer op de acoustic way met nadruk op de gitaar
LIVE RECORDINGS:
1. NATURE'S WAY
2. ISABELLA'S WEDDING
3. PROGRESS OF THE SOUL
4. ON CAMBER SANDS
5. LUTEY AND THE MERMAID
NEW STUDIO RECORDINGS:
6. PRAELUDIUM
(FROM THE WELL TEMPERED CLAVIER)
7. THE FORGOTTEN KING
8. ROOTS
LIVE RECORDINGS:
1. NATURE'S WAY
2. ISABELLA'S WEDDING
3. PROGRESS OF THE SOUL
4. ON CAMBER SANDS
5. LUTEY AND THE MERMAID
NEW STUDIO RECORDINGS:
6. PRAELUDIUM
(FROM THE WELL TEMPERED CLAVIER)
7. THE FORGOTTEN KING
8. ROOTS