Post Description

Aug. van Groeningen - Martha de Bruin 

Kees Fens: Martha de Bruin. Dat sombere verhaal wordt doorgaans bij het naturalisme ondergebracht. Er zijn echter in de roman duidelijke kritische notities over de wijsgerige achtergronden van het naturalisme. Ik geloof, dat je nu kunt vaststellen, dat Van Groeningen als een verkeerde figuur vergeten is. Zijn stijlmiddelen mogen aan de proza-standjes van Tachtig doen denken, de roman moge vele realistische trekken hebben, juist in uitbeeldingen van milieus en in weergave van gesprekken, zijn, Van Groeningens bijzonderheid is, dat hij poogt zijn hoofdpersonages tot “gestalten” te maken, tot vertegenwoordigers van mensentypen, niet van klassen. Hij is niet de pure waarnemer - wat hij in zijn meeste verhalen wel is (die zijn merendeels ook eenvoudiger) - hij interpreteert het Leven, om het eens groot te zeggen. Hij is bezig zich te ontwikkelen naar een ideeënkunst toe. Het naturalisme heeft hij kritisch onderzocht, het realisme begint hij achter zich te laten; er zijn in de roman aanzetten tot een “tragédie humaine".

 Hij is in de roman als auteur groter dan waarvoor men hem op grond - de Hollandse armoedige grond - van zijn enkele bekend geworden verhalen zou houden. Er wordt de lezer weinig zwartheid bespaard, maar het is niet de onvermijdelijke zwartheid van een milieu, van een geslacht, van een klasse, het is de zwartheid van een hemel die altijd over het bestaan heeft gehangen.'




eNZetBee bedankt de scanner/deler van dit boek