Post Description

Leon Vynehall - Nothing Is Still [Ninja Tune] 2018

Nothing Is Still van Leon Vynehall is één van de beste albums van het jaar. Het is eruit, we hebben het gezegd. Alles wat Vynehall hiervoor gemaakt heeft lijkt als een soort blauwdruk te gelden voor zijn debuutalbum. Menig artiest leert zichzelf en zijn/haar sound kennen en beheersen door de jaren heen, om het dan in een jasje te gieten dat al het vorige overstijgt. Nothing Is Still lijkt wel het archetype voor deze denkwijze.

Alle geluiden die de man tot in zijn arsenaal heeft genomen komen terug op zijn debuut, maar dan een verfijndere versie waarbij je echt kunt spreken van een magnum opus. Een nogal grotesk archaïsche term die hier vooral van toepassing lijkt door zijn gulzig gebruik van verschillende strijkarrangementen.

De geesten van het fantastische Music For The Uninvited en Rojus (Designed To Dance) keren terug op Nothing Is Still, maar dan in een soberdere versie van het anders zeer dansbare werk van Leon Vynehall. Nothing Is Still vertelt het verhaal van zijn grootouders die in de jaren 1960 emigreerde van het slaperige Zuid-Engeland naar het broeierige New York.

Na het overlijden van zijn grootvader, vier jaar geleden, kwamen de verhalen van die periode voor Vynehall aan het licht. Door de talloze gesprekken met zijn grootmoeder staat er nu een prachtige hommage aan deze historie in vinyl gebeiteld. Het album wordt ook nog eens ondersteund door een novelle en kortfilms, die context en validiteit aan het geheel geven.

Wat het meest aantrekt tot dit album is dat het verhalende karakter zo immens aanwezig is. De eerder verschenen videoclips van Movements (Chapter III) en Envelopes (Chapter VI) sterken het filmische aspect van het album des te meer. De magistrale opborrelende openingstonen van From The Sea/It Looms (Chapters I & II) kunnen een recensent nog eens tot lyrische momenten brengen.

Elk nummer is zijn eigen scene, waarbij de titels alleen al genoeg stuwkracht brengen om de verbeelding in stroomversnelling te brengen. Trippelende piano’s worden afgewisseld door zuivere strijkers met een sounddesign om U tegen te zeggen. De donkerdere passages van het verhaal krijgen ook hun eigen op maat gemaakte momenten, zoals in het onheilspellende Trouble - Parts I, II & III (Chapter V). Envelopes (Chapter VI) draait die duisternis om in gevoelens van intense schoonheid en melancholie.

Op English Oak (Chapter VII) keert Leon Vynehall terug naar zijn muzikale house-roots. Een intermezzo dat tevens van korte duur is, maar wel wordt geapprecieerd door de fans die de artiest al van in het prille begin volgen. De voorlaatste track van het album gaat terug naar kalmere synths, opgefleurd door sporadische vogelgeluiden. Misschien een knipoog naar het rond tropische vogels opgebouwde Rojus? It Breaks (Chapter IX) zorgt met een scheutje piano en lichte dosis strijkers voor de subtiele afwikkeling van de gehele plaat, die een nasmaak in de keel brengt zoals alleen 40 jaar oude rode wijn dat kan. 


Hoe goed Vynehall ook is in het maken van opzwepende, vliegensvlugge tornado-house wat hij doet op Nothing Is Still overtreft dat moeiteloos. Het feit dat er context bij gegeven wordt, geeft het album nog meer krediet.

De persoonlijkheid en de verhalen van Nothing Is Still sijpelen door je oorschelpen recht naar je brein om vervolgens de afslag naar je hart te nemen. Nog even verduidelijken: dit is zijn debuutalbum, dus wij hopen dat wat hierop volgt alleen maar in overtreffende treden kan gaan.

recommended 4.4/5 by:Resident Advisor
kopen die hap voor 9 euro: Boomkat
engelse review: Pitchfork
luister op: Spotify